Στο ίδιο έργο θεατές, για ακόμα μία φορά !!!
Θεατές σ’ ένα έργο που άλλες φορές έχει αίσιο τέλος, άλλες φορές μικροτραυματισμούς και άλλες φορές στοιχίζουν την ίδια την ανθρώπινη ζωή.
Δεν είναι λοιπόν λίγες οι φορές που συνάνθρωποι μας έχουν δεχθεί επίθεση από σκύλο την ώρα που περπατάνε ή αθλούνται, όπως ακριβώς συνέβη, δυστυχώς, στον συναθλητή και μέλος του συλλόγου μας, το Μ. Σάββατο, στην περιοχή του πάρκου Ελευθερίας. Ήταν περίπου 18,30, όταν ο συναθλητής μας αθλούνταν στην περιοχή και του επιτέθηκε σκύλος, ο οποίος τον δάγκωσε στον αχίλλειο τένοντα, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό του. Εξ αυτού του λόγου μετέβη στο Γ.Ν. Χαλκίδας, όπου του παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες. Παρόμοιο περιστατικό είχε συμβεί προ ημερών και με άλλον συναθλητή μας, ο οποίος, ευτυχώς, κατάφερε να ξεφύγει από το κυνηγητό του σκύλου, ανεβαίνοντας σε μία μάντρα.
Τέτοιου είδους επιθέσεις σκύλων σε συνανθρώπους (αθλούμενους ή μη) συμβαίνουν συχνά, ωστόσο δεν γίνονται όλες γνωστές. Το ζήτημα έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις το τελευταίο χρονικό διάστημα και παράμετροι που ενδεχομένως έχουν επηρεάσει την αύξηση των φαινομένων αυτών, μετά και την επιβολή των μέτρων περιορισμού της μετακίνησης, είναι ίσως η αύξηση αθλούμενων και μη συνανθρώπων μας που δεν έχουν συνηθίσει να έρχονται σε επαφή με ομάδες αδέσποτων σκυλιών, η μείωση της τροφής (λόγω του ότι δεν κυκλοφορούν αρκετοί συνάνθρωποί μας οι οποίοι τα τάιζαν και του γεγονότος ότι τα μαγαζιά, στα οποία έβρισκαν τροφή τα αδέσποτα, είναι κλειστά), καθώς επίσης η αύξηση του φαινομένου της εγκατάλειψης.
Αλήθεια άραγε! Φταίει ο Δήμος ή και οι ασυνείδητοι ιδιοκτήτες σκύλων;
Το φαινόμενο της επίθεσης σκύλων σε αθλούμενους και μη συνανθρώπους μας δεν εντοπίζεται μόνο στα αδέσποτα, αλλά και στα δεσποζόμενα, όπου οι ιδιοκτήτες τους δεν μεριμνούν και δεν λαμβάνουν τα αναγκαία και δυνατά μέτρα πρόληψης, προκειμένου να αποτρέψουν την εκ μέρους του ζώου πρόκληση ζημίας σε τρίτον (πχ να το κρατά περιορισμένο ώστε να μην μπορεί να ξεφύγει από τον έλεγχό του, να βάλει φίμωτρο στο σκυλί ή να το δέσει με ειδικό λουρί κλπ), παρά το γεγονός ότι αυτό προβλέπεται ρητά από το Νόμο.
Μην ξεχνάμε επίσης ότι κάποτε τα αδέσποτα ήταν δεσποζόμενα ζώα.
Η σωματική και ψυχική υγεία των συνανθρώπων μας, είτε είναι αθλούμενοι είτε όχι, οι οποίοι βρίσκουν διέξοδο στην καθημερινότητα με την άθληση, πολύ περισσότερο τώρα που αποτελεί και νόμιμο λόγο μετακίνησης, είναι αδιαπραγμάτευτη και οφείλουν τόσο ο Δήμος όσο και οι ιδιοκτήτες σκύλων να λαμβάνουν όλα τα αναγκαία μέσα πρόληψης και προστασίας για να μην επαναλαμβάνονται συνεχώς τέτοιου ίδιου περιστατικά.
Διεκδικούμε το αυτονόητο!
Ασφάλεια στις μετακινήσεις μας και στην άθληση!
Δεν μπορούμε να οραματιζόμαστε την ανάπτυξη του δρομικού κινήματος και του αθλητικού τουρισμού στην πόλη μας, αν δεν εκλείψουν τέτοιου είδους φαινόμενα!
Στις 4 Απριλίου γιορτάσαμε την Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων Ζώων, μία μέρα που κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Το πρόβλημα το δημιουργήσαμε εμείς, σαν κοινωνία, και εμείς πρέπει να το λύσουμε!
Ας γίνει λοιπόν η αφορμή, για να σκύψουμε όλοι μαζί πάνω σ’ αυτό το χρόνιο πρόβλημα, που εν έτη 2020 αναζητάει ακόμα την λύση του.
Μη γίνεις ΕΣΥ… το αυριανό Θύμα.
Ο σύλλογος μας, ο οποίος είναι ευαισθητοποιημένος στο θέμα των αδέσποτων ζώων, είναι πρόθυμος, αν του ζητηθεί από τους αρμόδιους φορείς, να συμβάλλει, με τις δυνάμεις του και μέσα από δράσεις που θα σχεδιασθούν ειδικά για τον συγκεκριμένο σκοπό, στην μείωση του φαινομένου ή τουλάχιστον στην καλύτερη διαβίωση αυτών των ζώων.
ΓΙΑ ΤΟΝ Α.Π.Σ. ΔΡΟΜΕΩΝ ΕΥΒΟΙΑΣ
ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
