Θα ήθελα να καταθέσω τις απόψεις μου ξεκάθαρα και με σαφήνεια, γι αυτό το σημαντικό για το νομό μας -και όχι μόνο- θέμα. Την ίδια υποχρέωση θεωρώ έχουν όλοι όσοι ασχολούνται με το δημόσιο βίο στον τόπο.
Άλλωστε πέρα από κόμματα, είναι η ώρα των ενεργών πολιτών. Είδα αυτή την αγωνία στην πρόσφατη εκδήλωση στην Στενή όπου και κατέθεσα τις απόψεις μου. Θυμήθηκα τις πολυπληθείς συνάξεις στην Σκύρο μια δεκαετία πριν. Και τότε υπήρχαν σχέδια πάρκων. Γιατί όμως ξαφνικά άνοιξαν οι ορέξεις για τοποθέτηση αιολικών πάρκων στο σύνολο σχεδόν του Νομού; Η απάντηση έχει ξεκάθαρο πολιτικό πρόσημο και είναι η ψήφιση του τελευταίου περιβαλλοντοκτόνου, όπως τον χαρακτήρισα, νόμου. Με τις 350 σελίδες πρόσθετες φωτογραφικές τροπολογίες! Πέρα και από το περιέχομενο προκαλεί τη νοημοσύνη μας ο τρόπος που ψηφίστηκε, χωρίς ουσιαστική διαβούλευση, εν μέσω πανδημίας αιφνιδιάζοντας κουτοπόνηρα ενώ καθορίζει την αναπτυξιακή μας φυσιογνωμία τις επόμενες δεκαετίες για μας χωρίς εμάς! Δένει τα χέρια στις τοπικές κοινωνίες να αντιδράσουν αντιμετωπίζοντας μας ως «ιθαγενείς». Ο νόμος δείχνει απόλυτη προτίμηση στις μεγάλες εταιρίες. Γιατί να παραδώσουμε το ενεργειακό μας δυναμικό σε λίγους και ισχυρούς χωρίς καν να ρωτηθούμε; Υπάρχει άλλωστε το μοντέλο του εξωτερικού που κάποιοι δήμοι αποφασίζουν ότι επιθυμούν λίγες ανεμογεννήτριες σε συγκεκριμένα μέρη για την ενεργειακή τους αυτάρκεια. Στη Γερμανία το 60% των ΑΠΕ παράγεται από νοικοκυριά και μικρές επιχειρήσεις!
Και επειδή υπάρχει η γνωστή σπέκουλα της περιβαλλοντικής ευαισθησίας, απαντώ: προσωπικά και οικολόγος αισθάνομαι και ανακύκλωση κάνω και θεωρώ το φαινόμενο του θερμοκηπίου από τα μεγαλύτερα προβλήματα του μέλλοντος. Αλλά γιατί από το λιγνίτη πρέπει να περάσουμε στην άναρχη υπερτοποθέτηση δασών από γεννήτριες ακόμη και σε περιοχές Natura? Μέσος δρόμος δεν υπάρχει σ αυτόν τον τόπο;
Τώρα βέβαια πόσο οικολογικές είναι οι ανεμογεννήτριες είναι ένα θέμα, καθώς ήδη στο εξωτερικό θεωρούνται ξεπερασμένες και στρέφονται σε άλλες πιο φιλικές ΑΠΕ. Κυρίως γιατί απαιτούν δεκάδες τόνων τσιμέντου, αποψιλώνουν το δάσος και έχοντας περιορισμένη ζωή σύντομα χάσκουν σαν σκουριασμένα κουφάρια.
Γιατί σ ένα τόπο σαν την πατρίδα μας δεν τις τοποθετούν σε βραχονησίδες ή στη θάλασσα; (βλ. Δανία)
Γιατί θα μείωνε το κέρδος των εταιριών! Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που επιλέγεται η Εύβοια: κοντά στην Αθήνα με φθηνή γη. Γιατί αιολικό δυναμικό έχει κ η Μύκονος για παράδειγμα (νησί των ανέμων) αλλά δεν φαντάζεται κανείς να μπουν πάρκα εκεί.
Τι πρέπει να γίνει από δω και πέρα;
-Να επιμείνουμε στην φέρουσα ικανότητα ενός τόπου, δεν μπορεί σε ένα νησί να παράγεται το μισό αιολικό δυναμικό της χώρας! Η Εύβοια έχει ήδη επιφορτισθεί στην Καρυστία.
-Να γίνει ενημέρωση και κυρίως να βγει το θέμα εκτός νομού. Δεν αρκεί να το συζητάμε μεταξύ μας. Να γίνει ενημερωτική καμπάνια σε πανελλαδική εμβέλεια.
-Να γίνει ηλεκτρονική πλατφόρμα ανταλλαγής απόψεων και ίσως τοπικού δημοψηφίσματος και συλλογής υπογραφών. Μόνο ενδεχόμενο πολιτικό κόστος ίσως ταρακουνήσει την εξουσία.
-Να γίνει επιτροπή με τη συμμετοχή των δημάρχων όλων των δήμων που τους αφορά (σχεδόν όλων δηλαδή) ειδικού και νομικού επιστήμονα. Απαιτείται ενότητα όλων, Ευβοέων και Σκυριανών.
-Τα παραπάνω απαιτούν χρήματα. Μπορούν οι δήμοι να διαθέσουν ένα έκτακτο κονδύλι για τον σκοπό αυτό.
-Οι κυβερνητικοί βουλευτές, που ψήφισαν το νόμο και τώρα η αντίδρασή τους ποικίλει από την έκπληξη έως την αφωνία να αναλάβουν πρωτοβουλίες προς την κεντρική διοίκηση. Για την περιφέρεια επίσης δεν αρκούν τα ψηφίσματα. Σε πρώτη φάση να ενημερώσει επίσημα τι γνωρίζει για τις άδειες, το χωροταξικό και τη ΡΑΕ.
Εν κατακλείδι απαιτείται συντονισμένος και διαρκής αγώνας. «Όταν το υπέρτατο αγαθό γίνεται η ανάπτυξη ανεμπόδιστη από οποιαδήποτε ηθική μέριμνα, μπορεί εύκολα να οδηγήσει στην καταστροφή». Κι αυτό δεν μπορούμε να αφήσουμε να συμβεί σ αυτόν τον όμορφο τόπο. Το χρωστάμε στα παιδιά μας!
Συμεών Κεδίκογλου
