Ὡς ἀληθινοί ἠθοποιοί δέν ἔπαιξαν ἀλλά φώτισαν μέσα ἀπό τά πάθη μιᾶς περασμένης ἀριστοκρατίας, τήν ἀρπακτική νομοτέλεια τῶν ἐραστῶν τοῦ χρήματος.

Ἡ τραγικότητα τοῦ ἔργου ἑστιάζεται σέ μιά λαθεμένη αἴσθηση ἀνωτερότητας πού γίνεται αἰτία τῆς ὅλης πλοκῆς, ἀντιπαραθέτωντας ὑποσυνείδητα στήν τραγική ἀπληστία τῆς σύγχρονης διαπλοκῆς.

Μιά ἀνθρωπότητα πού πορεύεται μέ δύο ταχύτητες: μιά πού ἀλλοτριώνει καί μιά πού ἐξαθλιώνει δέν δικαιώνεται στήν ἀγαθή συνείδηση τοῦ λαοῦ. Ἀπό ἐδῶ πηγάζει καί τό κωμικό στοιχεῖο τοῦ ἔργου πού πυροδοτεῖται μέσα ἀπό τήν ἔξυπνη ἀντιδιαστολή τῶν δύο αὐτῶν καταστάσεων.

‘Υπάρχει ὡστόσο ἕνα ὑπέροχο σημεῖο στό ἔργο καί αὐτό ἀφορᾶ τόν «Δονκιχωτισμό» τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς πού ἐπιμένει σέ ὅσα ἡ ἐσωτερικἠ φωνή ὑπαγορεύει, ταυτόχρονα, μέ τήν διάχυτη ἀπορία γιά τόν λαθεμένο προσανατολισμό ὅπου αὐτή ἡ ἐνέργεια διοχετεύεται.

Ὑπέροχες ἐρμηνίες πού μέ ἐκπληκτικό τρόπο ὑποστήριζαν ἡ μία τήν ἄλλη, δεῖγμα εὐγενοῦς συμπόρευσης τῆς θεατρικῆς ὁμάδας, πού μεταγγιζόνταν στούς θεατές ὡς αἴσθηση συμμετοχῆς στή χαρά τῆς δημιουργίας.

Ἀξίζουν συγχαρητήρια σέ ὅλους τούς συντελεστές καί συμμετέχοντες πού ὁλοκλήρωσαν μέ τόση ἀγάπη καί συναίσθηση ἔργου τήν παράσταση, χαρίζοντάς μας ἕνα διάσελο στοχασμοῦ γιά τά πάθη μας.

Προσωπικά χάρηκα ἰδιαίτερα τό σκηνικό μέ τήν αὐτοκρατορική αἴθουσα τοῦ χοροῦ καί τή ζωγραφική πλαισίωση τῶν σκηνικῶν καθώς ἀξιοποιοῦσε πιό καθολικά τόν δυναμισμό τῆς τέχνης, μεταφέροντάς μας στήν ἀτμόσφαιρα τοῦ ἔργου.

Ἐπιτρέψτε μου, κλείνοντας τό κατά δύναμιν αὐτό σχόλιο,νά εὐχηθῶ ἀπό καρδιᾶς ὅλο τό σημασιολογικό βάθος τῆς ἔννοιας ἠθο-ποιός στή δυναμική τῆς θεατρικῆς ὁμάδας.

Κατερίνα Αθηνιώτη - Παπαδάκη

-------------------------------------------------------------