...γράφει ο Τάσος Μπίρης

Έκπληξη και χαρά ένοιωσα, όταν ο Χρήστος Μπεκιάρης, ένας αξιολογότατος, φωτεινός και ταυτόχρονα αφανής άνθρωπος του τόπου που ζούμε, μου ανακοίνωσε την δημιουργία του νέου αυτού μέσου,του "Διαύλου", σαν ένα μέσο όπου θα υπάρχει ενημέρωση και να δοθεί η δυνατότητα για επικοινωνία-κοινωνία και έκφρασης, των ανθρώπων της περιοχής μας, πέρα από σκοπιμότητες και αυτοπροβολές.

Η δεύτερη έκπληξη που ένοιωσα, ήταν όταν μου ζήτησε να αρθρογραφήσω για προβλήματα της περιοχής μας. Παρότι ο τόπος μας είναι γεμάτος με προβλήματα, προβλήματα όμως που έχουμε δημιουργήσει οι ίδιοι, γιατί εμείς ζούμε εδώ, αλλά και προβλήματα που δεν βρήκαν λύση γιατί κανέναν δεν εξυπηρετούν να λυθούν, όπως και προβλήματα που δημιουργήθηκαν επειδή έτσι μας βολεύει εμάς.

Το εμείς έχει ξεχαστεί και κανείς δεν λειτουργεί σε συλλογικό επίπεδο. Όλοι περιμένουμε σαν κακομαθημένα παιδιά από τους άλλους να κάνουν κάτι για τα κοινά. Οι πολιτικές της εξουσίας, οδήγησαν τα πράγματα έτσι ώστε να χαθεί η συμπόνια, η συνεργασία, η αλληλοβοήθεια, το να δίνεις, το να κατεβάσεις το Εγώ, το να εξαφανίσει το κοινό, την κοινότητα, το χωριό, μεγάλες κατακτήσεις της Δημοκρατίας.

Όλα γίναν απρόσωπα και ο καθείς ιδιωτεύει και προβάλει το εγώ του ως παντογνώστης, συνωθούμενος να διακριθεί, ως εξέχων μέλος μιας κοινωνίας σάπιας και κίβδηλης. Οι αυθεντίες των μονόφθαλμων, που κυριαρχούν στους τυφλούς.

Κατά τα άλλα υπάρχουν άτομα γύρω μας που πεινούν, που κρυώνουν, που δεν έχουν να πάρουν φάρμακα κι αυτοί είναι προσεκτικά κουκουλωμένοι με την σιωπή μας, να μην αναστατώνουν την αστική ησυχία μας, ή την επαναστατική ανησυχία μας.

Όπως και να χει το πράγμα, απάντησα στον Χρήστο πως το πρόβλημά μου αυτήν την περίοδο είναι η αναζητήσεις μου πάνω στην τέχνη. Προσπαθώ ως ένας απλός άνθρωπος που είμαι, όπως όλοι μας, εκτός των διανοούμενων βεβαίως, όπου στεκόμεθα στην σκιά τους, να καταλάβω τι είναι τέχνη και η αγωνία μου είναι μεγάλη γιατί θέλω να το μάθω πριν πεθάνω.

Η αναζήτησή μου, που θα ακολουθήσει με την μορφή άρθρων στο παρόν μέσον, τον «Δίαυλο», μέσα από γραπτά φιλοσοφικά, κοινωνιολογικά, σημειολογικά κείμενα, από βιωματικές θέσεις καθώς και από σκέψεις, γνώσεις και εμπειρίες σε διάφορες αναλογίες ανακατεμένες όπως τα υλικά στο σκυρόδεμα, για την δημιουργία ενός άλλου υλικού συμπαγούς, οπλισμένου με την διαλεκτική, για ευκαμψία στην κατασκευή , για την οικοδόμηση μιας νέας άποψης, συνοδευόμενης με την σχετικότητα που διέπει όλο το Σχετικό στερέωμα.