Τ’ όρος βαρεί κατάραχα και σπίτια ιδές στη χλόη.
Διονύσιος Σολωμός
(απο τους Ελεύθερους Πολιορκημένους)
Είναι τραβηγμένη σήμερα το πρωί (8-1-2017) και αν και η ενότητα έχει άλλο αντικείμενο, αξίζει να την δημοσιεύσουμε και γιατί είναι πολύ καλή, αλλά και ενδεικτική του ψύχους που ζούμε αυτές τις ώρες...
Αισθάνομαι πως έχεις μέσα σου όλα τα όνειρα των παιδιών.
Τα γέλια της ανεμελιάς.
Τις προσευχές τις πιο αληθινές, τις αγκαλιές τις πιο μεγάλες.
Εσύ, φεγγάρι μου, κάθε βράδυ απλώνεις το φως σου μυσταγωγικά όπως οι ψαράδες τα βραδινά δίχτυα τους στο γιαλό....
Μαρία Καραπάνου
Η μαγική γλώσσα τρύπωσε στα μυτερά αυτιά του καλικαντζαράκου, έφτασε στο μυαλό του, κατέβηκε στη μαύρη καρδούλα του και τη ζέστανε.
Μια απροσδόκητη φιλία μεταξύ ενός κοριτσιού κι ενός μικρού καλικάντζαρου.
«Μακάρι να μπορούσα να μείνω για πάντα εδώ» ευχήθηκε το καλικαντζαράκι.
Και η επιθυμία το, σαν ένα μαγικό αερόστατο, πέταξε ψηλά στο φωτεινό αστέρι.
Άραγε οι ευχές μπορούν να βγουν αληθινές;
Mε αυτά τα λόγια, από το βιβλίο της Λεμονιάς Μουλά «Μια μαγική Χριστουγεννιάτικη ευχή», εύχομαι καλή χρονιά σε όλους.
Είθε να καταφέρουμε να κρατήσουμε μέσα μας λίγη από την παιδική μας αθωότητα και να βαδίσουμε στη ζωή με περισσότερη αγάπη και σεβασμό προς τον πλησίον.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΤΖΑΝΗΣ