Αλλά, όπως το παιδί, έτσι και το βιβλίο, έχει δύο γονείς και μία ιδιαίτερη ευλογία. - Ο ένας γονιός είναι αυτός που γράφει το βιβλίο. - Ο άλλος γονιός είναι αυτός που διαβάζει το βιβλίο. - Η ιδιαίτερη ευλογία είναι η Αλήθεια η οποία, απ’ την μεγάλη της λαχτάρα να φανερωθεί, ταπεινώνεται πρόθυμα και περιορίζεται μέσα σε λέξεις, φράσεις και σελίδες, απολαμβάνει όλες τις περιποιήσεις (αλλά και υφίσταται όλες τις κακοποιήσεις) προκειμένου να αγγίξει τον συγγραφέα και τον αναγνώστη, να τους φέρει σ’ επαφή, να τους κάνει να ερωτευτούν ο ένας τον άλλο, για να τους καταφέρει ώστε να γεννηθεί μέσα τους και να βρεθεί ανάμεσά τους, να λάμψει στο βλέμμα τους και να ομορφύνει τον λόγο τους, να ειρηνέψει τις ζωές τους και να τους δώσει ξανά τις ελπίδες του μέλλοντος! ≈ Έχω σήμερα την χαρά να σας πω λίγα λόγια για το καινούργιο βιβλίο του Πάνου Τσεπενέκα: «Το Άγγιγμα του Αρχάγγελου». Ομολογώ πως μου είναι πολύ δύσκολο να πω ‘λίγα λόγια’ για ένα βιβλίο που με γέμισε τόσο πολύ με ανεπιτήδευτο λόγο, με συγκίνηση, με στοχασμό, με αναζήτηση, με έκπληξη, ... αλλά θα κάνω την προσπάθεια. Καθώς το διάβαζα, περνούσα από διάφορες φάσεις και καταστάσεις: - άλλοτε – λες και μου άνοιγε ένα τρίτο μάτι - κι έβλεπα καθαρά μια παλιά καλή ελληνική ή ιταλική ταινία, έγχρωμη ή μαυρόασπρη, δεν έχει σημασία. Τα παιδιά στο χωριό, στους χωματένιους δρόμους με το πανέρι στο χέρι, το λεωφορείο που περνούσε μια στις τόσες, τις γιαγιάδες που όλο μαγειρεύανε και φιλεύανε, σταυρώνανε, ξορκίζανε και λιβανίζανε, τους αγέρωχους παππούδες που δεν σηκώνανε πολλά λόγια, τα πέτρινα σπίτια με τα ξύλινα πατώματα που τρίζανε.... κι άλλες περιγραφές, πάλι, του βουνού και της πυκνής βλάστησης, μέχρι που μύριζα από την υγρή γη μέχρι και το ρετσίνι από τα δέντρα, ένοιωθα την υγρασία και την ψύχρα του δάσους, τα μικρά χωμένα, χαμένα και ξεχασμένα ξωκλήσια, τον αντίλαλο των βράχων, την πεζοπορία ανάμεσα σε στενά μονοπάτια... Και μου έκαναν εντύπωση όλα αυτά γιατί δεν ήξερα πως είχα τρίτο μάτι να μου ανοίξει! Αλλά μετά κατάλαβα, ήταν το άγγιγμα του Αρχάγγελου! - άλλοτε, πάλι - λες και μου άνοιγε ένα τρίτο αυτί – έμπαινα κι εγώ στην φιλοσοφική κουβέντα, με διάλογους για καίρια ζητήματα, έξυπνους, σοβαρούς και φωτισμένους, λυτρωτικούς –θα έλεγα. Το θυμάμαι αυτό το αίσθημα κι από το πρώτο σου βιβλίο, Πάνο. Νόμιζα πως διάβαζα πλατωνικούς διαλόγους, μεταφερμένους στο σήμερα, με μια λίγο διαφορετική, ίσως ακόμα πιο άμεση τεχνική και εξ ίσου αποτελεσματική. Τα θέματα σοβαρά, κρίσιμα, παγκόσμια και ατομικά, μου φαινόταν πως ήρθες να κλείσεις παλαιούς λογαριασμούς και εκκρεμότητες μετέωρων, ανεκπλήρωτων και άστοχων στοχασμών... Και μου έκαναν εντύπωση όλα αυτά γιατί δεν ήξερα πως είχα τρίτο αυτί να μου ανοίξει! Αλλά μετά κατάλαβα, ήταν το άγγιγμα του Αρχάγγελου! - κι άλλοτε, πάλι, άνοιγε η ψυχή μου και μ έφερνε στο Άγιον Όρος (δεν έχω πάει ακόμα εκεί για να ξέρω) και μύριζε ο τόπος λιβάνι. Και σ’ έβλεπα και σ’ άκουγα να διαλέγεσαι με άλλους μοναχούς, ασκητές και αγίους, με αυτήν σου την έμφυτη ευγένεια και σεβασμό, με μια θαρραλέα πίστη στην καρδιά, καθαρή από κάθε προκατάληψη και φανατισμό, δογματισμό ή σκεπτικισμό, είτε υπέρ είτε κατά, λες και είσαι (και μάλλον είσαι) ένας νέος Απολογητής, συνεχιστής κι εσύ εκείνης της από αιώνων προσπάθειας των φωτισμένων - και γι αυτό καταδιωγμένων - να παντρέψουν την πάμφωτη αρχαία Ελληνική Σοφία με την μεγαλειώδη Χριστική Αγάπη, σε αυτόν τον μυστικό γάμο που θα αναγεννήσει τον καινούργιο άνθρωπο της Εποχής μας. Και μου έκαναν εντύπωση όλα αυτά γιατί δεν ήξερα πόσο εύκολα άνοιγε η ψυχή μου! Αλλά μετά κατάλαβα, ήταν το άγγιγμα του Αρχάγγελου! Επιστήμη, Τέχνη, Θρησκεία και Φιλοσοφία συμφιλιωμένες χορεύουν μέσα σε αυτό το βιβλίο, ντυμένες απλά λευκά, πιασμένες χέρι-χέρι σε ιερό κυκλοτερό χορό, κάτω από την αιώνια βελανιδιά, ξυπόλυτες, όπως παλιά, γεμάτες φιλότητα και χάρη. Κι όλα αυτά, μέσα σε τόσα λίγα, αλλά τόσο πολλά, τα ‘δωσες με τρόπο απλό και αγνό, άμεσο και λιτό. Μπράβο σου, Πάνο! ≈ Δεν θέλω να πω άλλα, για να μην παρασύρω τους ακροατές μας σε προσδοκίες και απαιτήσεις που δεν θα τους αφήσουν να απολαύσουν ανεπηρέαστοι αυτήν την εξαίρετη και τόσο υγιεινή πνευματική τροφή που μας μαγείρεψες και μας προσφέρεις.
