Του Γιάννη Καρατζούδη ( Μηχανικού)

Θάλασσα, θάλασσα είσαι,

όλη την φουρτούνα

μέσα σου την κρατάς,

πώς να σε βρω

στην απεραντοσύνη σου.

Γυμνά τα σώματα μας

σε μια παράξενη αφθονία

των συναισθημάτων,

στην υγρή άμμο.

Και αυτό το μπλε

άρωμα της θάλασσας,

μαγεία στην ψυχής μας,

στο σκίρτημα των κορμιών μας.

Τραγούδα στην μουσική της θάλασσας,

τραγούδα στον έρωτα,

τραγούδα το μπλε που παίρνει η σελήνη,

από τα μάτια σου.

Σε μπλε σπείρες το φως

περνάς μέσα μου,

στην ενώσει μας,

στην ένταση του πάθους μας

που σαν κεντρί μέλισσας

φέρνει ζωή στον θάνατο.

Και η σελήνη αρνείται

να επιστρέψει στην δύση της,

πώς να αρνηθείς τον θάνατο

στην τόση μαγεία της στιγμής.

Γιάννης Καρατζούδης

από τα ερωτικά