Ποτάμι το χρυσό του φεγγαριού

να ρέει στο στενό σου,

να βρίσκω δρόμους της καρδιάς

σκιρτήματα του Αυγούστου.

Και το μυαλό του Γιάννη

να πέσει να αποθάνει ,

στο σκοτεινό σοκάκι

σε παραθύρι σφραγιστό.

Σημάδεψα την ομορφιά

τα κόκκινα σου χείλη,

χίλια φεγγάρια να τα φωτούν

και το καλό του Αυγούστου.

Λεπίδα σφήνα φωτεινή

να μου τρυπάει την ψυχή μου,

και ο έρωτας να περπατά

ξυπόλητος στην αυλή σου.

Και το κορμί του Γιάννη

σε κρύο αγκωνάρι,

το βρήκανε να χαμογελά

νύχτα αποφέγγαρι

στα τέλη του Αυγούστου.

γιάννης καρατζούδης