Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που στο «παζάρι» της ζωής στήνουν τον δικό τους πάγκο. Εκεί σε μια γωνιά, μόνοι, ρομαντικοί, τρυφεροί, ιδεολόγοι. Στον πάγκο τους πουλούν πραγματάκια της ζωής σε μικρά κουτάκια, σε μικρά βαζάκια, σε μικρά μπουκαλάκια. Δεν κάνουν ντόρο, όμως. Οι περισσότεροι προσπερνούν, δεν τους ελκύει και τόσο αυτός ο πάγκος. Σιγά τώρα και τι πουλούν αυτοί οι πάγκοι! Λίγη αγάπη, λίγη ανθρωπιά, λίγο φιλότιμο, λίγη ευαισθησία, λίγο έρωτα, λίγη επίγνωση. Σιγά τώρα, ποιος να νοιαζόταν για όλα αυτά!

Ο δίπλα πάγκος πουλάει «μούρη». Πολύ ψέμα, πολλή ατομισμό, πολλή προδοσία, πολύ αχαριστία, πολύ δήθεν, πολύ σκοπιμότητα, όλα σε πολύ.

Από το παζάρι αυτό της ζωής, πέρασε μια μέρα μια κοπέλα, αθώα, όμορφη. Με ένα πρωτόγονο αίσθημα και μια περίεργη παρόρμηση, πήγε στον πάγκο με τα μικρά πραγματάκια…. Σαν ο Θεός να την έστειλε εκεί.

Εκεί υπάρχει κάποιος άνθρωπος που παίρνει την κοπέλα από το χέρι, την πάει σε ένα ξέφωτο και τη ρωτάει « Βλέπεις εκεί στο βάθος τον ορίζοντα που είναι γκρίζος; Θέλεις να φτάσουμε μέχρι εκεί μαζί;»

«Μα είναι πολύ γκρίζα εκεί», απαντάει η κοπέλα.

<<Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που πιάνουν την αγάπη από το χέρι. >>

Και εκείνος τότε της είπε « Μέχρι να φτάσουμε το γκρίζο, θα ζήσουμε μαζί τις πιο ωραίες λιακάδες. Θα κολυμπήσουμε στα πιο γαλάζια νερά, θα κυλιστούμε στα πιο πράσινα λιβάδια, θα έχουμε τον πιο ωραίο κήπο με χρώματα και ωραία αρώματα».

Τότε πήρε όλο το εμπόρευμα που είχε ο πάγκος του και το έβαλε στην αγκαλιά της. Εκείνη τον κοίταξε βαθιά στα μάτια λέγοντας «για μένα όλα αυτά;»

«Ναι», της απάντησε.

«Κι εγώ τι να κάνω για σένα;»

«Τίποτα. Μόνο να μ’αγαπάς…!!!»

Τότε από τα μάτια της κοπέλας κύλησαν δύο σταγόνες δάκρυα. Η μια της χαράς και η άλλη του έρωτα. Έναν έρωτα που τον έζησαν σε όλη του την έκταση. Κι όταν εκείνος περιδιάβαινε τις αλάνες του κορμιού της, κυρίαρχος πια στους οργασμούς της, εκείνη αφηνόταν γλυκά και ταξίδευε ηδονικά. Αφέντης της καρδιάς της και του κορμιού της!!!

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που πορεύονται χέρι-χέρι για να φτάσουν εκείνο το γκρίζο στο βάθος του ορίζοντα. Για αυτό είναι μόνο σίγουροι, για το τέλος. Για τη διαδρομή, πρέπει οι ίδιοι να διαλέξου πως θα πορευτούνε….!!!