ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΕΥΒΟΙΑΣ
Μιας και ο ΔΙΑΥΛΟΣ κλείνει ένα χρόνο ζωής, νομίζουμε έφτασε η ώρα να ξεκινήσει η σειρά άρθρων – video συνεντεύξεων που εδώ και μήνες ετοιμάζουμε.
Πρόκειται για μια σειρά – αφιέρωμα στους κάθε λογής καλλιτέχνες που υπάρχουν στην περιοχή μας, στη Βόρεια Εύβοια. Είτε αυτοί γράφουν, είτε ζωγραφίζουν, είτε φτιάχνουν τσίπουρο, είτε δουλεύουν αργαλειό, είτε σκαλίζουν το ξύλο ή την πέτρα.
Εμείς ήδη έχουμε ένα υλικό έτοιμο, που θα ξεκινήσουμε να το παρουσιάζουμε απο την ερχόμενη εβδομάδα...
Η σειρά έχει τον τίτλο ΧΤΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΦΩΣ.- Οδοιπορικό στην τέχνη της Βόρειας Εύβοιας
Και επειδή για να γίνει μια σειρά χρειάζονται περισσότερα από ένα σημεία αναφοράς, για τον λόγο αυτό και συντονιστής και παρουσιαστής είναι η φίλη Κατερίνα Αθηνιώτη – Παπαδάκη, φύσει καλλιτεχνική ψυχή, με της οποίας το κείμενο θα κλείσουμε αυτό το εισαγωγικό σημείωμα της σειράς.
Ευχόμαστε όπως εμείς αγαπήσαμε αυτό το οδοιπορικό στην τέχνη, να το αγαπήσετε και εσείς:
«Ὁ πολιτισμός ἑνός τόπου δέν εἶναι προϊόν εἰσαγόμενο. Ἀλλά προκύπτει ἀπό τή συναίσθηση τοῦ ἐσώτατου χρέους πού ὁδηγεῖ τόν πολίτη νά οἰκονομήσει καί νά οἰκοδομήσει τό βίο μέ χαρακτήρα ἀντάξιο πρός τήν τιμή καί τήν ἱστορία τοῦ τόπου του. Θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι πολιτισμός εἶναι ἡ οἰκονομία τοῦ ἀληθοῦς.
Ὁ πολιτισμός δέν ἀποτελεῖ προϊόν πρός κατανάλωση, ἀλλά ἀγαθό πού προκύπτει ἀπό τή δημιουργική πνοή καί εὐθύνη γιά τό μέλλον καί τή πορεία ἑνός λαοῦ. Δέν εἶναι κυρίως τεχνική ἀλλά τέχνη βίου.
Ὁ γρήγορος καί ἀπρόσωπος ρυθμός καταδυναστεύει τήν ἐποχή μας τόσο, πού συνηθίσαμε μέσα στή δύνη τῶν ἀναγκῶν νά προσπερνᾶμε τήν ἀναπνοή μας. Νά μήν ἀποκρινόμαστε στό φῶς πού διψᾶ τή φλόγα τῆς αἰωνιότητας μας προκειμένου νά καταλύσει τά κράτη τῆς φθορᾶς.
Ὅμως τούτη ἡ Εὐβοϊκή γῆ μέ τά φεγγερά περάσματα καί τά ξυπνητά νερά πού δέν φοβᾶται τά νεφούρια, ἐπιμένει νά κρούει συνειδητότητες καί νά μᾶς καλεῖ νά ἀποκριθοῦμε στήν ὡραιότητά της μέ δημιουργία.
Μέσα ἀπό αὐτό τό ὁδοιπορικό ἀναζητήσαμε πρόσωπα πού ἀναμερίζουν τήν ἐπιβίωση γιά νά φανεῖ τό θαῦμα τοῦ βίου. Ἀνθρώπους πού προσπαθοῦν νά ζωογονήσουν τήν καθημερινότητα μέ τή δροσιά καί τό κέφι τοῦ αἰώνιου. Κάπως ἔτσι προκύπτει ἡ τέχνη. Σάν ἀπόκοσμη φωνή, σάν ἀπόκριση σέ βαθύτερη κλήση. Ὥς τό «ἐλθέ» ἐπί τῶν ὑδάτων. Ἡ ἀληθινή ἱστορία δέν προκύπτει ἀπό τήν καταγραφή παρελθόντων γεγονότων. Ἡ ἀληθινή ἱστορία εἶναι πνοή τοῦ μέλλοντος μέσα ἀπό τήν ἀξία καί τή σημασία τῆς ἀναπνοῆς τοῦ προσώπου. Ἡ ἀληθινή ἱστορία συνίσταται στόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ὁ βίος νοηματοδοτεῖ τό χρόνο, καί προκύπτει ἀπό τήν οἰκοδομή τοῦ φωτός. Προκύπτει, δηλαδή, ἀπό τήν ἐνατένιση τοῦ μέλλοντος καί τή θεμελίωση τῶν ὁραματισμῶν μέ τίς ἀκριβές ψηφίδες τοῦ μόχθου καί τοῦ ὀνείρου.
: Ἡ ἱστορία μας ἦταν πάντα συντονισμός καί ἀποκάλυψη τῆς ἐνσαρκωμένης ἀθανασίας μας. Φῶς ἀέναα ἐρχόμενο πού οἰκοδομεῖ μέ πρόσωπα ἕνα εὐδόκιμο γιά τήν ἀνθρωπότητα μέλλον. Ἡ ἱστορία μας εἶναι ταυτόσημη μέ τόν πολιτισμό μας.
Κλείνοντας εὐχαριστοῦμε ἀπό καρδιᾶς ὅσους μᾶς ἐμπιστεύτηκαν καί μοιράστηκαν μαζί μας τά ἀποθησαυρίσματα τῆς εὐαισθησίας τους. Παράλληλα καλοῦμε ὅσους δέν γνωρίζουμε νά ἐπικοινωνήσουν καί νά κοινωνήσουν σέ μᾶς τή δροσιά καί τό πείσμα τῆς δημιουργίας τους. Πιστεύουμε βαθύτατα πώς ἡ τέχνη τοῦ βίου εἶναι ταυτόσημη μέ τό ζύμωμα τοῦ ἄρτου τοῦ ἐπιούσιου. Κυριακοδρόμιο τῆς ὕπαρξης στό ὁποῖο εἴμαστε ὅλοι προσκεκλημένοι, μέ ὄτι μικρό ἤ μεγάλο ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ οἰκονομεῖ».