Στον Ρωμανό-Σπυριδώνη και στον Οδυσσέα-Ευάγγελο

Aν ο νεοελληνισμός οικοδομήθηκε ως αντιστασιακό κατόρθωμα που του φορέσαμε παντελόνια, η τρέχουσα εκδοχή μας αποδομείται με κατεβασμένα τα παντελόνια.

Γι’ αυτό ακριβώς κι οι βιοτές μας δεν χρειάζονται ταυτότητες αλλά πιστωτικές κάρτες. Και μη μου πείτε ότι προϋπόθεση για την έκδοση των πιστωτικών καρτών είναι η ύπαρξη ταυτότητας, διότι οι πλαστογράφοι εργάζονται υπερωριακά για να είμαστε όλοι μας μπουχτισμένοι (αλλά ουχί και χορτασμένοι).

– Λοιπόν, τι να κάνουμε;

Καταρχήν να μην περιμένουμε αστειάκια και σάτιρες. Καλές είναι οι μεγάλες κουβέντες αλλά στην πραγματική πραγματικότητα κανείς δεν χορταίνει με αυτές. Ωστόσο, δεν περιμένουμε και ολότελα άπραγοι στην Αγορά. Αφού δεν μπορούμε να τους σκάσουμε τη μπάλα, απέχουμε από το στημένο τους «παιχνίδι».

Είναι «στενή και τεθλιμμένη η οδός» βεβαίως, αλλά φτωχολογιά για σένα κάθε μου τραγούδι, όπως έλεγε κι ο ποιητής – τότε που η φτώχια από πηλό έπλαθε λουλούδι κι εμείς παίρναμε στα σοβαρά τους ποιητές και όχι τους μεσίτες

Συλλαβίζουμε το λοιπόν τραγούδια παλιά για να εγκαρδιωθούμε και ν’ αντέξουμε τα καινούργια, παρεπίδημοι στην ξενιτεία μιας χώρας που δεν μας χωρά κι ας μας καταπίνει.

Αυτά τα ολίγα, μέχρι να βγούμε πέρα και να βρούμε την «πηγή του ζώντος ύδατος του αλλομένου εις ζωήν αιώνιον».

Στις καθημερινές μας ήττες, ας είμαστε ντυμένοι με τα κυριακάτικά μας φορέματα. Κι ας είναι και μπαλωμένα. Αρκεί που είναι καθαρά και σιδερωμένα. Που κι εμείς είμαστε αλλιώτικα ωραίοι. Όχι επειδή είμαστε εγωπαθείς, αλλά επειδή θέλουμε να είμαστε όμορφοι για χάρη αυτών που αγαπάμε. Αυτών που κάποτε θα είναι πολλά περήφανοι που δεν μας χώνεψε –κι ας μας κατάπιε– του μηδενισμού το θεριό.

Αυτών που κάποτε θα το νικήσουν το θεριό.

*από το βιβλίο του Θ. Ε. Παντούλα «Mπα, έχει και μπάρμπα το παιδί; – Oλίγα τινά για τη νεοελληνική ταυτότητα και παράδοση», εκδ. Manifesto (2017), σελ. 107-108.

πηγή: Αντίφωνο (http://antifono.gr/)