Ο ασημένιος Ολυμπιονίκης του Ρίο στα 10 χιλιόμετρα ανοικτής θαλάσσης, Σπύρος Γιαννιώτης, συγκίνησε με την ανάρτηση του στο instagram, με αφορμή την πρώτη σχολική ημέρα. Η τοποθέτησή του στο μέσο κοινωνικής δικτύωσης, «Ίσως και εγώ αν δεν ήμουν δυσλεκτικός, δεν θα είχα φτάσει σήμερα εδώ που είμαι», αποτέλεσε τη βάση για να κουβεντιάσει το τόσο σημαντικό και ευαίσθητο θέμα της δυσλεξίας στον ραδιοφωνικό σταθμό του ΑΠΕ-ΜΠΕ, «Πρακτορείο FM104,9».
«Όταν ήμουν στο σχολείο δεν γνώριζα ότι έχω μια δυσκολία που μπορεί να αντιμετωπιστεί εύκολα και ότι δεν είμαι μόνος. Η δυσλεξία δεν είναι πρόβλημα, είναι μια δυσκολία που λύνεται και αυτό είναι το σημαντικό» εκμυστηρεύτηκε ο ασημένιος Ολυμπιονίκης του Ρίο, και πρόσθεσε «όταν ήμουν μικρός δεν το έβλεπα αυτό, με έπνιγε ένιωθα ότι ήθελα να είμαι καλός, ήθελα να είμαι ανάμεσα στους καλούς, ήθελα να ξέρω το μάθημα, να μην νιώθω ότι είμαι αδιάβαστος. Όταν πάνω από ένα βιβλίο ώρες ατελείωτες δυσκολευόμουν και την επόμενη ημέρα δεν μπορούσα να εκφραστώ, να γράψω και φαινόμουν αδιάβαστος, δεν μπορούσα να το αντιμετωπίσω».
Ο Σπύρος Γιαννιώτης επισήμανε ότι «είναι δύσκολο ακόμα και για τους ενήλικες να αντιμετωπίσουν προβλήματα, πόσο μάλλον ένα παιδί που είναι σε μία τάξη με άλλα παιδιά που το ακούνε και νιώθει άβολα και αυτό συνεχώς γιγαντώνεται. Το θέμα δεν είναι να μπούμε στο καβούκι μας, αλλά να αντιμετωπίσουμε αυτό που έχουμε. Να γίνουμε καλύτεροι και σίγουρα μέσα από τις δυσκολίες βγαίνουμε πιο δυνατοί στην κοινωνία».
Όπως είπε, η δυσκολία αυτή τον δυνάμωσε και τον πείσμωσε, «ήθελα να αποδείξω σε μένα πρώτα και σε όλους τους υπόλοιπους μετά, ότι θα τα καταφέρω, θα δημιουργήσω. Δεν μπορούσα να φανταστώ σε ποιο επίπεδο, αλλά το είχα βάλει στόχο ότι θα δημιουργήσω. Έτσι πρέπει να κάνει κάθε παιδί, να βάζει στόχο να δημιουργήσει» υπογράμμισε.
«Μπορεί ένα (δυσλεκτικό) παιδί, να μην είναι στο σχολείο πολύ καλός μαθητής, αλλά έχει τη δυνατότητα να είναι ένας μαθητής που θα μπορεί να ανταπεξέλθει και αργότερα στη ζωή. Κυνηγώντας τα όνειρα μας, είτε στον αθλητισμό, είτε στα γράμματα, είτε οπουδήποτε αλλού μπορούμε να φτάσουμε εκεί που θέλουμε» ανέφερε.
Στην ερώτηση εάν αποτέλεσε δέκτη αρνητικών συμπεριφορών λόγω των δυσκολιών που αντιμετώπισε, ο κορυφαίος αθλητής, εκμυστηρεύτηκε πως «δυστυχώς είναι στιγμές που δεν φεύγουν, χαράζονται, αφήνουν σημάδια και όσο και αν προσπαθούμε να τις ξεχάσουμε, επιστρέφουν την πρώτη στιγμή που νιώθουμε ευάλωτοι, οπότε είναι πράγματα που δυστυχώς γίνονται» και συμπλήρωσε: «πολλά παιδιά έχουν το ίδιο θέμα, όχι μόνο σχετικά με τη μάθηση, το θέμα είναι να προσπαθούμε να το αντιμετωπίζουμε και πρέπει να βγαίνουμε νικητές».
Συνέχισε λέγοντας πως «ιδίως τα πρώτα χρόνια, διάβαζα πολύ ή καλύτερα προσπαθούσα να διαβάσω, αλλά κακά τα ψέματα, όταν έρχεται η απογοήτευση, έρχεται και η άρνηση, το "δε θέλω" και για ένα διάστημα ήμουν και εγώ στο "δε θέλω". Αλλά βρήκα τον εαυτό μου μέσα από τον αθλητισμό. Με βοήθησε πάρα πολύ να μπορώ να βλέπω τα πράγματα λίγο πιο ξεκάθαρα και σίγουρα με βοήθησε πάρα πολύ να συνεχίσω να προσπαθώ».
«Κάθε ημέρα είναι μια προσπάθεια, κάθε ημέρα προσπαθώ να είμαι λίγο καλύτερος από την προηγούμενη. Δεν αφήνω την προηγούμενη να με πισωγυρίσει. Στη μάθηση και στην άθληση άλλωστε, μόνο βήματα μπροστά μπορείς να πας, οπότε όσο ζούμε μαθαίνουμε και όσο ζούμε προσπαθούμε και για μένα είναι σημαντικό να το τηρώ αυτό καθημερινά», είπε καταλήγοντας ο ασημένιος Ολυμπιονίκης του Ρίο, Σπύρος Γιαννιώτης.
πηγη: https://www.cnn.gr/