[Στα εισαγωγικά βρίσκονται αυτούσιες οι εκφράσεις της ανάρτησης της υποψήφιας δημοτικής συμβούλου.]
Σε απάντηση της ανάρτησης υποψήφιας δημοτικής συμβούλου στο facebook, θα ήθελα πρώτον να διευκρινίσω ότι «μαγκιά» δεν είναι να σκιαγραφείς κάποιον άνθρωπο ευκρινέστατα, αλλά χωρίς να τον κατονομάζεις. Και δεύτερον, «δειλία» είναι να κατεβάζει την ανάρτησή της αμέσως μόλις ζήτησα να γράψει καθαρά το όνομά μου, ώστε να έχω το δημοκρατικό δικαίωμα να απαντήσω.
Στη Δημοκρατία έχουμε όλοι μας το αναφαίρετο δικαίωμα να σχολιάζουμε, να αναλύουμε και να ερμηνεύουμε ελεύθερα και κατά τη κρίση μας. Και αυτό το δικαίωμα όλων το σέβομαι και θα το υπερασπίζομαι. Γιατί αυτές είναι οι αρχές μου και το πολιτικό μου φρόνημα: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ.
Στη Δημοκρατία όμως, κάθε ένας από εμάς έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να αποφασίζει για τον εαυτό του και τη ζωή του. Λέγεται ΑΤΟΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ και αναγνωρίζει στο καθένα την ελευθερία να αποφασίζει αν θα συμμετέχει στις εκλογές ως επικεφαλής, ως υποψήφιος σύμβουλος ή ως απλός πολίτης. Το δικαίωμα αυτό άσκησα με την απόφασή μου να κατέβω σαν επικεφαλής συνδυασμού το 1998 και με το ίδιο δικαίωμα αποφασίζω να συμμετέχω σ’ αυτές τις εκλογές σαν απλός πολίτης. Όσο για την ήττα μου τότε, η συγκεκριμένη κυρία ξέρει πολύ καλά - και εκ των έσω - το γιατί και το πώς έχασα, όπως το ξέρουν και οι περισσότεροι συμπολίτες μου και όχι μόνο οι «Λουτρατζήδες». Αυτό όμως σήμερα, είκοσι χρόνια μετά, δεν έχει καμιά σημασία ούτε για τη πόλη μας ούτε για μένα προσωπικά «τον αρρωστημένο εγωιστή», όπως με χαρακτήρισε. Κατέβηκα τότε και ο κόσμος επέλεξε. Τώρα κοιτάω και πρέπει όλοι μας να κοιτάμε μπροστά. Το χρωστάμε στο τόπο μας.
Στη Δημοκρατία, επίσης, ο κάθε ένας από εμάς έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να εκφράζει επώνυμα, δημόσια και με παρρησία την – κατά τη κρίση του πάντοτε – θέση, επιλογή ή στήριξη. Λέγεται ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ και δεν ανήκει μόνο σε όσους συμμετέχουν ως επικεφαλής ή ως υποψήφιοι σύμβουλοι κάποιου συνδυασμού. Ανήκει σε όλους ανεξαιρέτως . Και στους «υμετέρους» ασφαλώς, και στους «άλλους», που δεν είναι πολίτες β΄ κατηγορίας με μειωμένα δικαιώματα και ελευθερίες. Ή μήπως είμαστε για κάποιους που μας ζήτησαν και μας ζητούν τη ψήφο μας και τη στήριξή μας;
Η Δημοκρατία, όμως, δεν σου δίνει κανένα δικαίωμα να συκοφαντείς έναν άνθρωπο. Γιατί η συκοφαντία είναι ατιμία. Είναι ντροπή. Έγραψε η υποψήφια δημοτική σύμβουλος ότι «λόγω ειδικότητας και παίζοντας με τον πόνο του κόσμου» χρησιμοποιώ την ιατρική για πολιτικές σκοπιμότητες και συμφέροντα. Οι άνθρωποι που με τιμούν και με εμπιστεύονται σα γιατρό όλα αυτά τα χρόνια – και είναι άνθρωποι που με στήριξαν και άνθρωποι που δεν με στήριξαν το 1998 – γνωρίζουν πολύ καλά τον τρόπο που άσκησα και ασκώ την ιατρική μου ιδιότητα: με σεβασμό στον Άνθρωπο, την αγωνία του, τον πόνο του. Γιατί, η απόφασή μου να γίνω γιατρός από προσωπική αγωνία και από οικογενειακό πόνο για την αρρώστια και την απώλεια του πατέρα μου ξεκίνησε. Και δεν το ξεχνώ.
Εγώ, λοιπόν, τολμώ επώνυμα να απαντώ , σεβόμενος και τώρα την ανωνυμία που επιλέξατε κατεβάζοντας την ανάρτηση, και όχι γιατί δειλιάζω να κατονομάσω.
Άγγελος Φιλίππου του Επαμεινώνδα