Η μεγάλη εκδήλωση " ΣΚΥΛΛΙΑΣ " 5 και 6 Σεπτεμβρίου 2020 στο Αρτεμίσιο Βόρειας Εύβοιας τέλειωσε. Το Σάββατο βράδυ οι κολυμβητές ερασιτέχνες στα 1500 μέτρα έχουν τερματίσει κατάκοποι με τα μετάλλια στο λαιμό τους. Οι περισσότεροι ήταν απροπόνητοι γιαυτό έπαθαν πολλές κράμπες στη διαδρομή. Οι συνοδοί πάνω στις βάρκες και οι ναυαγοσώστες βοήθησαν πάρα πολύ και όλα πήγαν καλά. Την Κυριακή νωρίς το πρωί έφυγαν με καΐκι οι αθλητές για τα 10 χιλιόμετρα νομίζω 34 στον αριθμό, αφού οι διοργανωτές τους έδωσαν οδηγίες για τους όρους και τι επιτρέπεται να κάνουν στη διαδρομή, τους έδωσαν επίσης το ατομικό φουσκωτό μπαλόνι που ήταν απαραίτητο για την προστασία τους.
Οι αθλητές ξεκίνησαν αφού ο κάθε ένας είχε τον προσωπικό οδηγό ναυαγοσώστη επάνω σε βάρκα που μπορούσε να τον συμβουλέψει για τα ρεύματα του Ευβοϊκού, αλλά και να τον προστατέψει όταν θα χρειαζόταν βοήθεια. Κάθε ένα χιλιόμετρο του έδωνε με απόχη ένα μπουκάλι νερό χωρίς ο αθλητής να μπορεί να ακουμπήσει στη βάρκα ή να ξεκουραστεί από το προστατευτικό φουσκωτό " σημαδούρα".
Μετά τις δέκα ο αγώνας τζούνιορ για τα πιτσιρίκια έχει φθάσει στο τέρμα του. Έχουν πάρει όλα τα μετάλειά τους, άλλα πηδούν από χαρά, άλλα τα φωτογραφίζουν οι μανάδες τους και άλλα πέφτουν θριαμβολογόντας στη θάλασσα. Ήταν η πιο όμορφη εικόνα που είδα σε όλη την εκδήλωση με τα χειροκροτήματα να ηχούν ακόμα στα αυτιά μου, να βλέπω ακόμα τα χαμόγελα στα πιτσιρίκια με κρεμασμένα τα μετάλλια στο λαιμό τους. Ένα αγοράκι έκλαιγε στο τερματισμό αφού είχε κουραστεί στη διαδρομή, όμως συνάμα γέλαγε γιατί τερμάτισε με το μετάλλιο περασμένο στο λαιμό του.
Στη μεγάλη διαδρομή των 10 χιλιομέτρων πρώτος τερμάτισε ο Βούλγαρος παγκόσμιος πρωταθλητής στην ανοιχτή θάλασσα, δεύτερη η Ελληνίδα "Βίκη Κουβέλη παγκόσμια πρωταθλήτρια μεγάλων αποστάσεων και τρίτος ο Κινέζος πρωταθλητής. Όλα αυτά θα ξεχαστούν από την δεύτερη μέρα, δεν σημαίνει τίποτα ποιός βγήκε πρώτος, δεύτερος, τρίτος ή στη θέση τριάντα τέσσερα. Αυτό που θα μείνει στη μνήμη όλων είναι η συμμετοχή τόσων αθλητών που τίμησαν με την παρουσία τους την εκδήλωση και τον τόπο μας.
Κοντεύει μεσημέρι, οι αθλητές φθάνουν στο τέρμα ο ένας μετά τον άλλον. Οι προσκαλεσμένοι άνθρωποι της εξουσίας τελείωσαν τους λόγους τους. Τα μπράβο, τα συγχαρητήρια στο Δήμαρχο πολλά, οι φωτογραφίες με πόζες πολλές, οι παρατρεχάνενοι με φανφάρες και λάθος εκτίμηση παίρναν φόρα και σφίγγαν το χέρι ακόμα και σε άσχετους που βρέθηκαν στο χώρο των επίσημων.
Τρύπωξα στο χώρο και φωτογράφησα τον Δήμαρχο, του είπα συγχαρητήρια για όσους συνέβαλαν σε αυτή την εκδήλωση και πως θα τα πούμε στο μέλλον αν με χρειαστεί στο χώρο του πολιτισμού και της παράδοσης. Χαιρετιθήκαμε " αλλά Μητσοτάκη " φορέσαμε τις μάσκες μας και δώσαμε ραντεβού σε μελλοντικό χρόνο.
Μπήκα με σκοπό να φωτογραφίσω τον Σπύρο Γιαννιώτη αυτόν τον μεγάλο αθλητή που αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες στο χώρο της παγκόσμιας κολύμβησης. Επί σειρά ετών Παγκόσμιος πρωταθλητής στη μαραθώνια κολύμβηση. Θεωρώ πως είναι από τους πιο σημαντικούς Έλληνες αθλητές όλων των εποχών. Στην Ολυμπιάδα του Ρίου στη Βραζιλία το 2016 κολύμπησε στην ανοιχτή θάλασσα στα 10 χιλιόμετρα και ευτύχησε να κατακτήσει το ασημένιο μετάλλιο. Στην πραγματικότητα ήταν πρώτος στον τερματισμό αφού ήταν ένα κεφάλι πιο μπροστά από τον δεύτερο. Όμως ο κανονισμός λέει πως νικητής είναι αυτός που θα κτυπήσει πρώτος το ταμπλό του τερματισμού και ο Σπύρος το χτύπησε δεύτερος.
Ο προπονητής του πρότεινε να κάνουν ένσταση όμως προς τιμήν του ο μεγάλος μας αθλητής αρνήθηκε λέγοντας:
<< Ο κανονισμός είναι σαφής και ήρθα δεύτερος>>.
Σε ερώτηση ξένου ανταποκριτή Τηλεοπτικού Καναλιού.
<< Κύριε Γιαννιώτη γιατί χάσατε την πρώτη θέση >>;
Απάντησε:
<< Δεν έχασα την πρώτη θέση, κέρδισα την δεύτερη >>.
Η μεγαλύτερη παγκόσμια διάκριση για τον Σπύρο Γιαννιώτη είναι ότι εξελέγη στο Hall Of Fame της μαραθώνιας κολύμβησης.
Ηταν τιμή για τον τόπο που μας τίμησε με την παρουσία του χωρίς να αγωνισθεί αφού είχε ένα τραυματισμό στον ώμο.
Τα χειροκροτήματα, τα μπράβο, τα συγχαρητήρια έχουν σταματήσει, και σαν θεατρική παράσταση η κουρτίνα της σκηνής έχει κατέβει.
Οι εθελοντές της εκδήλωσης σαν ταπεινοί κομπάρσοι αυτής της παράστασης συγχαίρουν ο ένας τον άλλον, αγκαλιάζονται φορώντας τις μάσκες πάνω από δέκα ώρες, χωρίς να τους προσέχει κανείς.
Οι κούραση είναι ζωγραφισμένη στο πρόσωπό τους. Πρόσφεραν στο Δήμο, πρόσφεραν στον τόπο, βοήθησαν στην αναβίωση αυτού του μεγάλου ιστορικού γεγονότους που αναφέρεται στη Ναυμαχία Του Αρτεμισίου και έγινε τον Αύγουστο του 480 Π.Χ που φέτος έκλεισε τα 2500 χρόνια.
Βρέθηκα στην Ιστιαία την επόμενη μέρα και ρώτησα ένα μαγαζάτορα Βασιλιά της νύχτας:
-Πως τα πήγατε τις μέρες της εκδήλωσης ρε μεγάλε;
-Πως τα πήγαμε. Καλύτερα και από τον Δεκαπενταύγουστο.
Κώστας Μπούγας
