Η μαγειρίτσα είναι το παραδοσιακό θεσπέσιο έδεσμα που τρώμε το βράδυ της Ανάστασης. Οι περισσότεροι γνωρίζουν από τι αποτελείται και πως φτιάχνεται η μαγειρίτσα. Όμως ξέρετε τι ακριβώς συμβολίζει και πως προέκυψε σαν έθιμο;
Το βράδυ της Ανάστασης είναι ουσιαστικά το τέλος της Σαρακοστής, δηλαδή το τέλος της 40ημερης νηστείας από την Καθαρά Δευτέρα. Το πιάτο με την μαγειρίτσα είναι μια πολύ εύστοχή και ήπια επιλογή για το στομάχι, αφού όσοι νήστεψαν το κρέας για σαράντα ημέρες, θα πρέπει να προσέξουν και να ξεκινήσουν σταδιακά την κρεατοφαγία που ακολουθεί τις επόμενες ημέρες. Οπότε η μαγειρίτσα είναι το φαγητό που προετοιμάζει τον ανθρώπινο οργανισμό ώστε να μην πέσει κατ’ ευθείαν στα βαθιά, με το αρνί και το κατσίκι της επόμενη μέρας. Γι’ αυτό και επιλέχθηκε να τρώγεται το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου και καθιερώθηκε ως έθιμο.
Οτιδήποτε έχει επικρατήσει σαν παράδοση, πέρα από γευστικό ή εθιμοτυπικό χαρακτήρα, έχει πάντα και έναν καλά μελετημένο σκοπό. Η μαγειρίτσα λοιπόν προετοιμάζει το έδαφος! Είναι το ενδιάμεσο διατροφικό στάδιο ανάμεσα στη νηστεία και τα φαγητά του Πάσχα... είναι στην ουσία μια γευστική «γέφυρα» ανάμεσα στην περίοδο της νηστείας και την επιστροφή στην κρεοφαγία.
Η μαγειρίτσα είναι η σούπα που περιλαμβάνει τα εντόσθια και τη συκωταριά (παράδοση ότι δεν πρέπει να μείνει τίποτα από το αρνί του Πάσχα),φρέσκα κρεμμυδάκια, ρύζι (όχι πάντα), μαρούλι, αυγά, άνηθο, ελαιόλαδο, αλάτι, πιπέρι και λεμόνι. Τα συκώτια και τα εντόσθια περιέχουν πολύ υψηλές ποσότητες χοληστερόλης και λίπους. Σημαντικό είναι από την προηγούμενη μέρα να έχουν μπει στο νερό με ξύδι και λεμόνι μέχρι να ασπρίσουν. Η χρησιμοποίηση μόνο των ασπραδιών ή ενός μόνο κρόκου μπορεί σαφώς να μειώσει την ποσότητα της χοληστερόλης!
Από που προέρχεται το έθιμο του οβελία;
Το αρνί είναι αναπόσπαστο τμήμα του Πασχαλινού Τραπεζιού. Είτε στη σούβλα, είτε μαγειρεμένο με χίλιους δύο τρόπους είναι συνδεδεμένο με τις παραδόσεις της Ελλάδας. Το σούβλισμα του αρνιού το Πάσχα έχεις τις ρίζες του στην αρχαία Ελλάδα. Οι αρχαίοι Έλληνες, σαράντα ημέρες μετά τον θάνατο των συγγενών τους, μαγείρευαν δίπλα από τον τάφο. Πίστευαν ότι στο γεύμα που δίνεται μετά την ταφή και στο μνημόσυνο, συμμετέχει και ο ίδιος ο νεκρός. Έψηναν αρνιά σε εστίες, έπιναν κρασί και χόρευαν για να τον τιμήσουν.
Σύμφωνα με τη Χριστιανική παράδοση, ο αμνός συμβολίζει τον Χριστό, διότι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είχε παρομοιάσει τον Ιησού με τον αμνό θεού που θα πάρει στις πλάτες του τις αμαρτίες του κόσμου. Για αυτό και ο Χριστός ονομάστηκε από τον Ιωάννη τον Προδρόμο ως ο «αμνός ο αίρων την αμαρτία του κόσμου».
Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, οι κλέφτες και οι αρματολοί, όταν έκαναν ανακωχή, σούβλιζαν αρνιά λέγοντας ότι ο Χριστός θα χαρίσει την «ανάσταση» και στο πολύπαθο γένος τους. Τα χρόνια που ακολούθησαν το σούβλισμα του αρνιού γινόταν στη Ρούμελη και στην Πελοπόννησο. Σήμερα στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας την Κυριακή του Πάσχα ψήνουν το αρνί στη σούβλα.
Την Κυριακή του Πάσχα καθαγιάζεται και ο Αμνός του Πάσχα και διανέμεται στους εκκλησιαζόμενους από τον παπά. Οι πιστοί φέρνουν τη μερίδα τους στο σπίτι τους και όλα τα μέλη της οικογένειάς τους παίρνουν από το αγιασμένο κρέας.
Στην Κέρκυρα το ονομάζουν "καταβόλι".