Όταν ο προπονητής δεν σε επιλέγει και σε αφήνει στον πάγκο, σου δημιουργούνται πολλά αρνητικά συναισθήματα. Πώς τα αντιμετωπίζεις;

Κάθεσαι στον πάγκο την ώρα του αγώνα, πιστεύοντας ότι αδικείσαι που δεν παίζεις. Ξεχειλίζεις από αρνητικές σκέψεις για τον προπονητή σου, που με τη σειρά τους προκαλούν αρνητικά συναισθήματα. Το αίσθημα της αδικίας και ο θυμός φουντώνουν όσο δεν μπαίνεις. Κι όταν έλθει η στιγμή να μπεις, είσαι τόσο θυμωμένος και τόσο εκτός παιχνιδιού, που η απόδοση σου είναι άθλια.

Ο προπονητής δικαιώνεται που δεν σε βάζει και ταυτόχρονα βλέπει έναν αρνητικό ποδοσφαιριστή που μπορεί να του χαλάσει το κλίμα της ομάδας. Οι συμπαίκτες σου δυσανασχετούν και αυτοί, γιατί κανείς δεν θέλει να παίζει με έναν μόνιμα μουτρωμένο άνθρωπο, που δείχνει ότι τον νοιάζει περισσότερο ο εαυτός του παρά η ομάδα.

Συνήθως, το αίσθημα αυτό του θυμού και της αδικίας σε καταλαμβάνει σε όλες σου τις δραστηριότητες, συνεχίζεται στα αποδυτήρια, στην προπόνηση, ακόμα και στο σπίτι, δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο μιζέριας, κακής απόδοσης και περισσότερου πάγκου, ενώ πολλές φορές οδηγεί σε καυγάδες με τους συμπαίκτες σου ή τον προπονητή.

Τι μπορείς να κάνεις σε αυτήν την περίπτωση; Η απάντηση είναι πολλά!

Ο έλεγχος των συναισθημάτων και της σκέψης είναι δύσκολος, αλλά συνάμα και εφικτός. Μην ξεχνάς ότι η πραγματικότητά σου καθορίζεται από την σκέψη σου, μιας και οι σκέψεις μετουσιώνονται σε ανάλογες πράξεις. Προσπάθησε λοιπόν να αλλάξεις σταδιακά απλά πράγματα στην συμπεριφορά σου, αλλάζοντας τον τρόπο που αντιμετωπίζεις το συγκεκριμένο γεγονός.

Κατά την διάρκεια του παιχνιδιού:

Διώξε τις αρνητικές σκέψεις

Το να ελέγξεις την σκέψη σου είναι δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο. Όταν σε “πνίγει το δίκιο” συγκεντρώσου στο παιχνίδι. Τι θα έκανες αν ήσουν μέσα; Τι θα κληθείς να κάνεις όταν μπεις; Πως μπορείς να βοηθήσεις την ομάδα; Τι μπορείς να κάνεις ακόμα, που δεν το κάνει κάποιος συμπαίκτης σου; Με αυτόν τον τρόπο δεν υπάρχει χώρος στον μυαλό σου για αρνητικές σκέψεις. Θα είσαι 100% παρόν στο παιχνίδι, σαν να παίζεις. Κι όταν μπεις, θα είσαι έτοιμος να κάνεις την διαφορά.

Κράτα ψηλά στον ενθουσιασμό σου

Δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα από αυτό του Κώστα Παπανικολάου και της συμπεριφοράς του στον πάγκο κατά την διάρκεια του Ευρωμπάσκετ το περασμένο καλοκαίρι. Ερχόμενος από το ΝΒΑ, σίγουρα θα περίμενε να παίξει περισσότερο στα παιχνίδια της Εθνικής. Η συμμετοχή του όμως σε όλα το τουρνουά ήταν ελάχιστη. Κι όμως, σε κάθε παιχνίδι υποστήριζε με ενθουσιασμό σχεδόν σε κάθε φάση τους συμπαίκτες του που αγωνιζόντουσαν εκείνη την στιγμή. Έτσι, ο ίδιος παρέμενε έτοιμος και ζεστός να αγωνιστεί, γεμάτος ενθουσιασμό και ταυτόχρονα μετέδιδε αυτόν τον ενθουσιασμό σε όλη την ομάδα. Τα συναισθήματα, θετικά ή αρνητικά είναι μεταδοτικά (κι όπως ανέφερα και πιο πάνω, οδηγούν σε ανάλογες πράξεις). Δεν υπάρχει καλύτερη εικόνα για μια ομάδα, όταν οι παίκτες που δεν παίζουν, συμμετέχουν στο παιχνίδι δίνοντας την ενέργεια και τον ενθουσιασμό τους στους συμπαίκτες τους.

Δώσε το 100% μόλις μπεις

Η στιγμή που επιτέλους μπαίνεις στον αγωνιστικό χώρο δεν είναι η ώρα να εκφράσεις την δυσαρέσκειά σου. Δεν είναι η στιγμή να είσαι χαλαρός, να κάνεις γκριμάτσες, να αντιμιλάς στον προπονητή και να κάνεις το δικό σου. Είναι η ώρα να αγωνιστείς στο 100% για να δείξεις τι μπορείς να κάνεις. Αυτό γίνεται μόνο αν έχεις προετοιμάσει ανάλογα το μυαλό σου. Το σώμα πάντα ακολουθεί το μυαλό. Αν όλη την ώρα σκεφτόσουν στον πάγκο ότι “μόλις μπω θα του δείξω”, τότε έχεις χάσει το παιχνίδι. Ευχαριστήσου όσα λεπτά πάρεις και δώσε ότι έχεις. Είναι ο μοναδικός τρόπος να κερδίσεις την εμπιστοσύνη του προπονητή σου και των συμπαικτών σου.

Εκτός του γηπέδου:

Μην ακούς μόνο τους φίλους, γονείς και τους συμπαίκτες σου

Οι περισσότεροι, μη ξέροντας τι έχει στο μυαλό του ο coach και πολύ περισσότερο, μην γνωρίζοντας επαρκώς το άθλημα, σου λένε πόσο δίκιο έχεις. Παρόλο που οι άνθρωποι αυτοί σ’ αγαπάνε, μπορεί να σε παραπλανήσουν άθελά τους. Όλοι οι προπονητές θέλουν να χρησιμοποιούν τους καλύτερους παίκτες την δεδομένη στιγμή, σύμφωνα με τις ανάγκες της ομάδας. Σίγουρα, κάποια στιγμή μπορεί να κάνουν κακή εκτίμηση και να μην χρησιμοποιήσουν αυτούς που πρέπει. Αυτή είναι όμως η πραγματικότητα στα ομαδικά αθλήματα. Ο προπονητής αποφασίζει ποιος θα παίξει και ποιος όχι. Ο παίκτης από την πλευρά που προσπαθεί να αποδείξει ότι αξίζει να παίζει κατά την διάρκεια των προπονήσεων και του αγώνα.

Μίλα με τον προπονητή σου

Οι περισσότερες παρεξηγήσεις προκαλούνται από λάθος υποθέσεις. Για παράδειγμα, ένας παίκτης μπορεί να υποθέτει ότι δεν παίζει γιατί ο προπονητής έχει προσωπικά μαζί του, ενώ ο λόγος μπορεί να είναι καθαρά αγωνιστικός. Ακόμα, ο προπονητής μπορεί να εκτιμά διαφορετικά τις ικανότητές σου ή να ζητά άλλα πράγματα από σένα, σε σχέση με αυτά που εσύ πιστεύεις ότι πρέπει ή μπορείς να κάνεις. Κλασικό παράδειγμα, είναι η περίπτωση νέων παικτών που νομίζουν ότι αν σκοράρουν θα είναι καλοί, ενώ ο προπονητής ενδιαφέρεται για την άμυνα, την αποφυγή λαθών, την σωστή λειτουργία της επίθεσης και τελευταία αν θα μπει το γκολ. Γι αυτό πριν βγάλεις οποιοδήποτε συμπέρασμα που εξηγεί την συμπεριφορά του κόουτς, μίλα μαζί του, έτσι ώστε να καταλάβεις τι ζητάει από σένα.

Κάνε υπομονή και μην σταματάς την προσπάθεια

Όπως ανέφερα και πιο πάνω, ο χειρότερος τρόπος να δείξεις την δυσαρέσκειά σου είναι να κρατάς “μούτρα”. Τίποτε δεν σκοτώνει το ομαδικό πνεύμα, όπως ένας μουτρωμένος παίκτης. Δείχνει εγωιστικό και ότι σε νοιάζει μόνο ο εαυτός σου, παρόλο που συμμετέχεις σ ένα ομαδικό άθλημα. Ακόμα κι αν έτσι αισθάνεσαι, προσπάθησε να το κρύψεις, προπονώντας τον εαυτό σου όχι μόνο στην θετική στάση, αλλά και στην θετική σκέψη. Δούλεψε ακόμα περισσότερο, βρες που υστερείς κι αφοσιώσου στην ατομική βελτίωση, είτε βρίσκεσαι στην αγωνιστική, είτε στην μεταβατική, είτε στην προαγωνιστική περίοδο.

Έχω δει πολλούς παίκτες να χάνουν πολύτιμο χρόνο στην καριέρα τους, ακόμα και ολόκληρες χρονιές, επειδή δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν τον “πάγκο”. Σίγουρα δεν είναι εύκολο να είσαι εκτός παιχνιδιού. Κι αυτό είναι αλήθεια είτε πρόκειται για αθλητές που αγωνίζονται στο τοπικό πρωτάθλημα είτε στο Champions League. Δεν έχει σημασία πόσα χρήματα βγάζεις ή πόσα έχεις βγάλει, δεν έχει σημασία η ηλικία ή οτιδήποτε άλλο. Ο παίκτης θέλει να παίζει. Όμως κατά την διάρκεια της καριέρας του καθενός, είναι πιθανό να βρεθεί σε μια ομάδα όπου για διαφόρους λόγους ή συμμετοχή του θα είναι μικρή κι ο ρόλος του διαφορετικός απ αυτόν που έχει συνηθίσει. Κι αυτό πρέπει να το διαχειριστεί σαν μια δύσκολη στιγμή που θα περάσει και θα τον κάνει πιο δυνατό.

Σαν μια τελευταία σκέψη, μετά από χρόνια παρουσίας στον χώρο του αθλητισμού έχω να πω το εξής:

Ο καθένας θα καταλήξει εκεί που του αξίζει. Αν είσαι για Champions League και δουλέψεις ανάλογα, εκεί θα καταλήξεις. Αν τελικά η σωματική σου ικανότητα και το ταλέντο σου είναι για χαμηλότερες κατηγορίες, τότε θα παίξεις εκεί. Δεν μπορεί να αδικείσαι διαρκώς. Ευχαριστήσου το παιχνίδι και σκέψου ότι η μόνη περίπτωση να μην φτάσεις εκεί που αξίζεις είναι να τα παρατήσεις.

Κώστας Χατζηχρήστος

MEd, CSCS, CSCCa

Πηγή: performance22.gr