Αχ το σούρουπο που έφερε

το φεγγάρι στην αυλή μου,

μου έκλεψε την λαλιά

την ώρα που κυνηγούσα άνεμους.

Εφτά φορές, εφτά ματιές,

και βούλιαξα στην θάλασσα,

ψύχη μπλε , κόκκινη βλεψιά,

και το είπανε αγάπη

το κάρβουνο στο στήθος μου.

Πώς να χαθώ στις σκέψεις μου

φεγγάρι είναι το πρόσωπο σου,

θάλασσες οι σκέψεις μου

και την είπαν έρωτα

την ναυαγισμένη ψύχη μου.

Θεού παιχνίδι οι έρωτες μας

για να πονάμε

μέσα στο ταραγμένο μυαλό μας,

σημάδια για το πέρασμα μας

σε τούτη την ζωή.