Δεν σε σκέφτηκα σαν τριαντάφυλλο που το τραπέζι μου στολίζει, μόνο σαν μια φωτιά σε σκέφτηκα, που θέλει να καούμε. Σαν κάτι δυνατό και μυστικό μες στην ψυχή κρυφά, εκεί σε είχα και στον στίχο μου κρυμμένη. Σαν της θάλασσας την μπουνάτσα η την αντάρα, άγριο φόβο και ηδονή που σου φέρνει στις φλέβες, σαν το αλάτι στα χείλη μετά την τρικυμία . Σαν φως το σκοτεινό μυαλό μου που όλο το χάνω, σαν το άρωμα στο σώμα σου, που πάντα με καλεί. Σε σκέπτομαι χωρίς να γνωρίζω πως, γιατί ,από πού, και ποτέ. Σε σκέπτομαι.. Έτσι ξέρω, έτσι μπορώ, δεν έχω μάθει άλλον τρόπο. Μόνο που όταν κοιμάμαι, απαλά και ήσυχα περνάς στα όνειρα μου, και όλος ο κόσμος, στην στιγμή αλλάζει. Μόνο που είναι, πόνος η απουσία σου, πόνος είναι να σε σκέπτομαι έτσι μόνος, και αυτό το σημάδι στο μυαλό, όλο αιμορραγεί. Γιάννης καρατζούδης από τα ερωτικά