5/10/2018

«Πρόσωπο είναι η όψη τη ψυχής, ο δρόμος από το έξω στο μέσα.

Ο λόγος του προσώπου παίζει με την σιωπή, εκφράζεται και ταυτόχρονα είναι ανέκφραστο σχεδόν μυστικό.

Πρόσωπο ή προσωπείο; Φυσιογνωμία; Ώριμο ή νεανικό, αγωνιώδες ή ανάλαφρο, τραχύ ή φωτεινό από το εσωτερικό φως, γλυκό ή πικρό, καθρεπτίζει ή καθρεπτίζεται; Αναζητά το έξω ή το μέσα;

Το πρόσωπο είναι η πύλη των αισθήσεων, είναι η πύλη της ζωής, ανάσας, τροφή, επικοινωνία, συζεί με τον νου.

Το πρόσωπο και γύρω του η σιωπή. Η σιωπή αυτή που δεν ειπώθηκε κι αυτού που δεν μπορεί να ειπωθεί, αυτή που υπήρχε πριν την συνείδηση.

Το πρόσωπο ένα ωόν που εγκυμονεί το ον.

Μια σιωπή που μας ομιλεί, μια σιωπή που μας οδηγεί στο ιερό, συμπυκνώνει την γέννηση και τον θάνατο, τον έρωτα και τον πόνο. Ο χρόνος άχρονος εμπρός μας. Μια στιγμή που χωράει την αιωνιότητα.

Ο χώρος το φωτίζει, στον χώρο υπάρχει, ο χώρος το διαμορφώνει, το παραμορφώνει. Το πρόσωπο ενώ δείχνει πως μας κοιτά είναι στραμμένο προς τα μέσα.

Το βλέμμα είναι το κέντρο του εαυτού. Οι ακτίνες ξεπηδάν ολόγυρα. Τα μάτια ανοίγουν ή κλείνουν και πάλι βλέπουν. Το βλέμμα ο κόσμος όλος, το μάτι ένας ήλιος κατά τον Πλάτωνα, το «ηλιοδέστατον», δέχεται το φως και ενεργοποιείται η αποκάλυψη των φαινομένων.

Κάθε πρόσωπο γνωστό ή άγνωστο μια ιστορία, που αναζητά το γνώθι σε αυτόν. Η φωτογραφία ενσωματώνει τη διάσταση του χώρου με το χρόνο μέσα από μια γραφή του φωτός. Είναι το βλέμμα του φωτογράφου ή του εικονιζόμενου; Σίγουρα αναζητούμε μια ταυτότητα, του φωτογραφιζόμενου ή του φωτογράφου, πάνω σε μια υπερβατική διάσταση, που συναντιόνται και ακροβατούν, για να απεικονίσουν την εικόνα του αιώνιου.»

πρωτη δημοσίευση: https://www.tasosbiris.com