...γράφει ο Τάσος Μπίρης

Ας έχουμε λοιπόν κατά νου πως η τέχνη δεν είναι ξεκομμένη από τις ζωές μας κι αν είναι, ίσως αυτό να φταίει για τις μεγάλες και συνεχείς αποτυχίες μας. Σ αυτήν την παράλειψη!

Τι είναι όμως αυτό που κάνει η τέχνη; Η τέχνη μας δείχνει τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο. Ο καλλιτέχνης δημιουργεί μια τάξη, σε έναν νέο δικό του κόσμο, γιατί δεν αντέχει την αταξία γύρω του. Η τέχνη, του παρέχει την ασφάλεια αυτού του νέου κόσμου, όπου όλα είναι τακτοποιημένα με έναν δικό του αριστοτεχνικό τρόπο και προσδίδει συγκίνηση, σκέψεις, συναισθήματα, δέος, θύμησες από το παρελθόν και το μέλλον.

Στην φωτογραφία ο Φωτογράφος είναι ένας γυρολόγος, στιγμοσυλλέκτης και κυνηγάει το ασυνήθιστο και το απρόσμενο για να μας το δείξει και να μεταφέρει μια εσωτερική του εικόνα και την συγκίνηση που την συνοδεύει.

Κάθε τι είναι ένα θέμα. Κάθε θέμα έχει ένα ρυθμό ανάλογα με το πως θα αποτυπωθεί. Ο φωτογράφος κινείται επάνω σε ένα σχοινί. Η ισορροπία επικίνδυνη ανάμεσα στην αποτυχία και την επιτυχία. Το μόνο του δυνατό στοιχείο η ευαισθησία του και οι γνώσεις του.

Όλοι μπορούν να κοιτάζουν, αλλά δεν είναι απαραίτητο ότι βλέπουν. Η φωτογραφία δεν βρίσκεται στα ηλιοβασιλέματα και στις οικογενειακές στιγμές μόνο, βρίσκεται παντού γύρω μας και μόνο η ευαισθησία του καλλιτέχνη, είναι ικανή να την συλλάβει και να την αποδώσει. Φτάσε να συλλαμβάνεις αισθήσεις όσες και τα μουστάκια της γάτας σου, λέει ο Ελύτης. Η φωτογραφική στιγμή είναι μοναδική!

Η φωτογραφία βρίσκεται σε ένα βλέμμα, μια γκριμάτσα, ένα χαμόγελο, στο σύννεφο που μας προσπερνά, στο φως που υπομονετικά ξοδεύεται σ αυτόν τον κόσμο για να μπορούμε να τον βλέπουμε.

Ο φωτογράφος λαχταράει να το καταγράφει και να μας δείχνει πόσο σημαντικά είναι τα ασήμαντα σ αυτόν τον κόσμο που κοιτάμε μα δεν βλέπουμε, μας βροντοφωνάζει πως ζούμε σ αυτόν τον κόσμο, για να τον ΖΗΣΟΥΜΕ κι όχι για να αναμένουμε τον επερχόμενο θάνατο.

«Ανάγκη να ταξιδέψουμε στην Φανερωμένη του κάθε τόπου… Θέω. Προς το ακόμιστο!» Ν. Καρούζος.