Σίγουρα οι αριθμοί δεν λένε πάντα την αλήθεια, μερικές φορές όμως μας βοηθούν να την προσεγγίσουμε.
Το 1970 το ΑΕΠ της Τουρκίας ήταν 17,09 δισεκατομμύρια δολάρια και της Ελλάδας ήταν 13,14 δισεκατομμύρια δολάρια.
Το 2017 το ΑΕΠ της Τουρκίας έφτασε τα 851,1 δισεκατομμύρια δολάρια και της Ελλάδας τα 200,3 δισεκατομμύρια δολάρια.
Το ΑΕΠ της Τουρκίας αυξήθηκε περίπου 50 φορές ενώ της Ελλάδας αυξήθηκε μόνο κατά 15 φορές. Έτσι η Τουρκία συμμετέχει πλέον στους G20, στις 20 χώρες του κόσμου με την ισχυρότερη οικονομία.
Ο πληθυσμός της Τουρκίας από 34,9 εκατομμύρια το 1970 έφτασε τα 80 εκατομμύρια το 2017 ενώ ο πληθυσμός της Ελλάδας αντίστοιχα από 8,8 εκατομμύρια έφτασε τα 10,8 εκατομμύρια.
Η Τουρκία ακολούθησε εθνική στρατηγική ανάπτυξης έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ. Αντίθετα η πολιτικοοικονομική ελίτ της Ελλάδας επέλεξε την πλήρη ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ευρώ.
Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια βίωσε μια οικονομική καταστροφή πρωτόγνωρη για καιρό ειρήνης που την οδήγησε να υπογράψει εξευτελιστικά μνημόνια στους πιστωτές της υποθηκεύοντας όλη τη δημόσια περιουσία της.
Η σύγκριση των δύο γειτόνων είναι απογοητευτική σε βάρος της Ελλάδας. Και το λογικό ερώτημα που προκύπτει είναι: για την κατάληξη αυτή έφταιξε η επιλογή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρώ ή η πολιτική ελίτ που την διαχειρίστηκε ήταν εντελώς ανίκανη να την αξιοποιήσει; Την οριστική απάντηση θα τη δώσουν σίγουρα οι ιστορικοί του μέλλοντος, ίσως όμως πρώτα θα πρέπει να ασχοληθούν με το θέμα και οι Έλληνες εισαγγελείς.
Όποια και αν είναι η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα η πραγματικότητα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε σήμερα είναι δεδομένη. Και το χειρότερο είναι πως η Τουρκία – εκτός των άλλων - έχει εξελιχθεί και σε ισχυρή στρατιωτική δύναμη που δεν κρύβει πλέον τις επεκτατικές βλέψεις της.
«Αποκορύφωμα της στρατηγικής ικανότητας είναι το να υποτάξεις τον εχθρό χωρίς να δώσεις μάχη» έλεγε ο Κινέζος πολεμιστής και φιλόσοφος Σουν Τσού στην «Τέχνη του πολέμου» 2500 χρόνια πριν και οι Τούρκοι φαίνεται πως το γνωρίζουν αυτό και το εφαρμόζουν πολύ καλά.
Έτσι, όσο οι Έλληνες πολιτικοί κοιμόντουσαν βλέποντας όνειρα ελληνοτουρκικής φιλίας, οι Τούρκοι δούλευαν ασταμάτητα στην κατεύθυνση υπονόμευσης της Ελλάδας σε όλα τα επίπεδα. Χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα δούλεψαν χωρίς διακοπή προκείμενου να εκτουρκίσουν την ελληνική μουσουλμανική μειονότητα της Δυτικής Θράκης, ώστε να τη χρησιμοποιήσουν την κρίσιμη στιγμή εναντίον της Ελλάδας.
Ταυτόχρονα, οι ίδιοι εξεδίωξαν με τη βία τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου παραβιάζοντας κατάφωρα τις συνθήκες που είχαν υπογράψει, χωρίς ουσιαστική αντίδραση από την πλευρά της Ελλάδας.
Προωθούν στοχευμένα στην Ελλάδα τις μεταναστευτικές ροές που κατευθύνουν στην Ευρώπη διάφορα «ανθρωπιστικά» κέντρα εξουσίας προκειμένου να την αποσταθεροποιήσουν και να δημιουργήσουν ανθρώπινα προγεφυρώματα έτοιμα για δράση την κρίσιμη ώρα.
Εξαγοράζουν συνειδήσεις «πνευματικών» ανθρώπων μέσα στην Ελλάδα προκειμένου αυτοί να αλλοιώσουν την ιστορία και να στρογγυλέψουν τα φρικτά εγκλήματα των Τούρκων εναντίον του ελληνισμού.
Ταυτόχρονα χρησιμοποιούν τα ελληνικά ΜΜΕ για να προβάλλουν τον πολιτισμό των Οθωμανών μέσα στα ελληνικά σπίτια και να διαβρώσουν το εθνικό φρόνημα των Ελλήνων. Η τελευταία στρατιωτική επέμβαση στη Συρία κάνει φανερό ότι δεν θα διστάσουν, όταν νοιώσουν ότι ήρθε η κατάλληλη στιγμή, να χρησιμοποιήσουν και στρατιωτική βία εναντίον μας προκειμένου να πετύχουν τους διακηρυγμένους στόχους τους.
Ας μην αναρωτιόμαστε λοιπόν για ποιον χτυπά τώρα η καμπάνα. Η καμπάνα χτυπά για την Ελλάδα και τους Έλληνες και προς το παρόν ο χτύπος της είναι προειδοποίησης και αφύπνισης. Ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του προτού αυτός ο ήχος γίνει πένθιμος.
Οι Έλληνες το 1940 νίκησαν έναν πολύ ισχυρότερο αντίπαλο γιατί είχαν: εθνική ενότητα, αγάπη για την πατρίδα, πίστη στο Θεό και πατριωτική ηγεσία. Ας φροντίσουμε να τα ενισχύσουμε όλα αυτά σήμερα γιατί «Οι καιροί ου μενετοί».
Πάνος Τσεπενέκας, Οκτώβριος 2019
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Πάνος Τσεπενέκας γεννήθηκε στις 31 Αυγούστου του 1961 στη Λιναριά της Αρχαίας Ολυμπίας.
Τελείωσε το Δημοτικό σχολείο και το Γυμνάσιο στο χωριό του και στα 16 του έφυγε για την Αθήνα, όπου φοίτησε στο Α΄ Λύκειο Πλάκας.
Το 1979 μπήκε στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου της Πάτρας, από την οποία αποφοίτησε το 1985.
Ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία σε εταιρεία παραγωγής λογισμικού για μηχανικούς, στην οποία εργάστηκε 11 χρόνια.
Εκεί, κατά τη διάρκεια της εκπόνησης της στατικής μελέτης ενός μοναστηριού της Αττικής, γνώρισε μια βιβλική μορφή του ορθόδοξου μοναχισμού, τον γέροντα Πορφύριο.
Τα επόμενα χρόνια εργάστηκε ως διευθυντής πωλήσεων σε εταιρεία που ειδικευόταν σε αντισεισμικές τεχνολογίες.
Από την εταιρεία αυτή παραιτήθηκε τον Δεκέμβριο του 2001 και έπειτα από εξετάσεις διορίστηκε καθηγητής σε νυχτερινό Τεχνικό Λύκειο της Δυτικής Αθήνας.