Πλήθυναν οι «ανθρωπιστές» στην πατρίδα μας και βάλθηκαν να σώσουν όλους τους φτωχούς αυτού του άδικου κόσμου.
Κυρίως αριστεροί, αλλά και δεξιοί και κεντρώοι, δημοσιογράφοι και πολιτικοί με μπροστάρηδες τις αναρχικές συλλογικότητες των Εξαρχείων που κάθε βδομάδα γεμίζουν τους τοίχους της Αθήνας με αφίσες «καλοδεχούμενοι οι πρόσφυγες». Ποιος άραγε πληρώνει τις αφίσες τους;
Οι «ανθρωπιστές» μας δεν ανησυχούν καθόλου αν είναι πρόσφυγες ή μετανάστες, ούτε αν ανάμεσα σ’ αυτούς υπάρχουν τζιχαντιστές και κακοποιά στοιχεία, ούτε αν τους χρησιμοποιεί η Τουρκία για αποσταθεροποίηση της Ελλάδας, ούτε αναρωτιούνται πόσους τελικά χωράει και μπορεί να θρέψει αυτή η χώρα. Το μόνο που τους ανησυχεί είναι οι αντιδράσεις των κατοίκων στις περιοχές που εγκαθίστανται και γι’ αυτό τους επιτίθενται- προς το παρόν λεκτικά - και τους λοιδορούν.
Ανθρωπιστής όμως δεν είσαι όταν καταλαμβάνεις με τη βία την περιουσία του άλλου για να εγκαταστήσεις εκεί τους μετανάστες. Όταν δηλαδή κάνεις μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα. Ούτε όταν πληρώνεσαι γι’ αυτό. Ανθρωπιστής είσαι όταν εσύ ο ίδιος τους πάρεις στο σπίτι σου ή κάνεις hot spot στο κτήμα σου. Τότε μπορείς να μιλάς και να κρίνεις τους άλλους. Στα Βόρεια προάστια της Αττικής μένουν πολλοί «ανθρωπιστές» με μεγάλα και άνετα σπίτια, με πισίνες, με κήπους που μπορούν άνετα να φιλοξενήσουν τους κατατρεγμένους. Γιατί δεν το κάνουν;
Κανένα πρόβλημα δεν έχει μόνο μια διάσταση ή μόνο μια ανάγνωση. Έτσι, και το μεταναστευτικό δεν έχει μόνο την ανθρωπιστική διάσταση, έχει την πολιτική, την οικονομική, τη στρατιωτική, τη θρησκευτική, την πολιτιστική, την κοινωνική, την υγειονομική. Το να στέκεται κάποιος αποκλειστικά και μόνο στην ανθρωπιστική είναι ή πολύ αφελής ή πολύ υποκριτής ή πολύ καλά πληρωμένος. Στο δημόσιο διάλογο στη χώρα μας πάνω στο θέμα αυτό, δυστυχώς, κυριαρχεί η υποκρισία. Οι εμπλεκόμενοι κρύβουν τις προθέσεις τους, τα συμφέροντα που υπηρετούν και τις πραγματικές επιδιώξεις τους. Το πρόβλημα όμως είναι εκρηκτικό και θα σκάσει σύντομα πάνω στα κεφάλια όλων μας. Σ’ έναν εχθρικό και επικίνδυνο κόσμο το να αποδεχόμαστε να είμαστε η μοναδική χώρα με ανοιχτά σύνορα, που μπαίνει μέσα όποιος θέλει και όποτε θέλει, δεν είναι ανθρωπισμός, είναι εθνική αυτοκτονία.
Πάνος Τσεπενέκας 8/11/2019