Μάθαμε πως ο τρόμος είναι κρυμμένος σε ένα πιάτο φαΪ, πως οι σκληρές γραμμές στα χέρια μας έχουν το σχήμα της κούρασης. Ο φόβος θροΐζει κάτω από το προσκέφαλο και η γυναίκα κουρνιάζει στο στήθος, ψάχνοντας ζέστη και σιγουριά για να απαλύνει τους καημούς της. Ήθελα να της φωνάξω με το όνομα να πάρω το ωραίο της κεφάλι, μες τα δυο μου χέρια να της δώσω χαμόγελο με ένα φιλί. Στο κόκκινο τοίχο θα γράψω, αύριο να είναι Κυριακή και ένα σημείωμα θα αφήσω στο τραπέζι, σ’αγαπώ ακόμα. Τώρα πονώ.