Ήταν τόσο κοντά

στο μικρό νησί γυναίκες εξόριστες

άλλες ελεύθερες πιο δίπλα να μαθαίνουν να κεντούν

να στέκονται δίπλα στη θάλασσα

Ήταν τόσο κοντά

καθρεφτίζονταν και αυτές στη θάλασσα

ήταν ο μόνος τους καθρέφτης

πάντα το νερό επέστρεφε ένα αχνό είδωλο

δεν μπορούσαν να αποδοθούν τα χρώματα

νόμιζαν ότι είναι πάντα σκυμμένες

δεν ήξεραν αν τα μαλλιά τους είναι αχτένιστα

όταν τρικύμιζε η θάλασσα γύριζαν πίσω

καθεμιά και η γλάστρα της

φύτευε το δικό της λουλούδι

δεν το πίστευαν πόσο πολύ μπορούσαν να γίνουν ανταγωνιστικές

για λίγα άνθη

να γίνουν ιδιότροπες για ένα χρυσάνθεμο,

να κρύβουν τα μυστικά τους

γιατί το φυτό τους πήρε όλα τα αρώματα

οι άλλες ήταν ελεύθερες εκεί κοντά

τους ήταν απαγορευμένο να ξέρουν

και όμως ήξεραν

κεντούσαν και καθρεφτίζονταν

αλλά ποτέ κατά το νησί

δεν ήθελαν να δουν είδωλα ειδώλων

και άφηναν απλά τη θάλασσα να τους ενώνει

στέλνοντας μόνη της αυτή τα καθρεφτίσματα που έπρεπε.

***************

Και ήταν ομονοούσες χάρη

στα λαμπυρίσματα του κύματος.