Του Γιάννη Καρατζούδη ( Μηχανικού)

Ο έρωτας τρεις φορές μου έδωσε

πληγές μέσα στην ψυχή μου,

στου Ποσειδώνα την οργή τώρα

εγώ πρέπει να πάω κόντρα.

Τα λόγια σου ακόμα κρατώ

που μου είπες στην προκυμαία,

στης θάλασσας την αγκαλιά

αν ξανά βρεθώ θα χάσω την δική σου.

Τότε αλάτι πέρασε

μου δάκρυσε το μάτι,

τώρα φισούνια έρχονται

και βλέπω την μορφή σου.

Κομπλάρω τις προπέλες στο ανάποδο

να φύγω από την οργή σου,

κυρά γλυκιά μου θάλασσας

μην θέλεις το κορμί μου.

Χρόνια μαζί σου πέρασα

τα χρόνια μου της νιότης,

άσε να φύγω να χαθώ και στην

στεριά να δέσω.

Στης Λίμνης στον Ποσειδώνιο ναό

το φως σου να αγναντεύω,

μες της κυράς μου την αγκαλιά

εσένα να θαυμάζω.

Που τόσες φορές πάλεψα

με το υγρό σου σώμα,

στον ήλιο που με χάιδευε

στεγνώνοντας το αλάτι.

Στην τελευταία μάχη μου με τον Ποσειδώνα,

κάντε κυράδες μου μιαν ευχή στον Άγιο τον Νικόλα

εγώ να την κερδίσω,

στην αγκαλιά σας να βρεθώ επάνω στο χαλίκι.

Γιάννης Καρατζούδης

από τις θάλασσες μου.