Όταν έχασα τον εαυτό μου,

γεννήθηκα...

Όταν άρχισα να μεγαλώνω

έχασα τον προσανατολισμό μου,

τον προσανατολισμό της χαμένης μου

ύπαρξης.

Όταν προσανατολίστηκα έχασα τον ήλιο,

τον ήλιο που ποτέ δεν αντίκρυσα.

Όταν έχασα το μυαλό μου,

σάλεψε μέσα μου ανεπαίσθητα

το πρώτο σκίρτημα μιας ζωής

αλλιώτικης.

Όταν πρωτοχτύπησε την πόρτα μου

ο θάνατος

συνάντησα για πρώτη φορά

τον χαμένο εαυτό μου

και κουβεντιάσαμε

Όταν πέθανα είδα σε τι κόσμο

γεννιόμαστε

κι από φόβο έχασα την μνήμη μου.

Όταν ξαναβρήκα τη μνήμη μου

άρχισα να τραγουδάω.

Όταν σταυρώθηκα

είδα τη μνήμη μου,

το φόβο, το θάνατο

και τη γέννησή μου

να έχουν στήσει τρελό χορό

γύρω από τον εαυτό μου.

Όταν αναστήθηκα

είδα τη μνήμη μου

αγκαλιασμένη με το θάνατο,

τη γέννηση μου

να κάνει παρέα στον φόβο μου.

Όταν ξαναβρήκα τον εαυτό μου,

χαμογέλασα στον ήλιο

και ένιωσα ότι υπάρχω πάλι.