Πολλές φορές γύρω μας συμβαίνουν διάφορα άσχημα πράγματα… θάνατοι, αρρώστιες, καταστροφές, διάφορα προβλήματα πάσης φύσεως, οικονομικά, οικογενειακά, ψυχολογικά, που αντιμετωπίζουν οι γύρω μας, που προς στιγμή μας συγκλονίζουν… όλοι σκεφτόμαστε «τι κρίμα» και κουνάμε το κεφάλι με φόβο μήπως κι εμείς βιώσουμε κάτι τέτοιο ή χτυπάμε ξύλο .«Κούφια η ώρα που τ’ ακούει» λέμε… Μετά από λίγο όμως… δε μας αφορούν και άμεσα τα προβλήματα των άλλων , εμείς έχουμε τα δικά μας… Έτσι η ζωή μας συνεπαίρνει και το γεγονός ξεχνιέται και εμείς απασχολούμαστε και πάλι με τα τετριμμένα της καθημερινότητας, σαν να μην έγινε τίποτα.
Αυτές ήταν οι σκέψεις μου όταν διάβασα το σημερινό απόσπασμα που σας παραθέτω από το βιβλίο της Ειρήνης Νικολάκη-Καλαμάρη «Το σπίτι στον κάτω αιγιαλό», εκδ. Διόπτρα. Αποτυπώνει τόσο όμορφα το πόσο ουσιαστική σημασία δίνουμε στα προβλήματα και τα γεγονότα που εμπλεκόμαστε, όσο σοβαρά και να είναι…
«… Ο καθένας στη δική του φασκιά, με το δικό του κλάμα. Όλα τ’ άλλα τα παίρνει η ματιά του ξώφαλτσα. Στα δικά του στέκεται. Έτσι τα όρισε ο Μεγαλοδύναμος: Ο άνθρωπος να γυρίζει γύρω από τον εαυτό του με τις ανάγκες του και τα υπάρχοντά του. Όση η δρασκελιά του κι ο κύκλος του. Αξέχαστο θα της μείνει αυτό που είχε ακούσει από τη θεία της. Άλλη πιστοποίηση για του λόγου το αληθές δεν της χρειαζόταν. Η Φραγκώ της είχε πει προ καιρού ότι πέθανε ο Κωστής της Αθηνάς, φαμελίτης, νεότατος άνθρωπος, κι η απάντησή της την άφησε άφωνη. «Εγώ βλέπω ότι έχασα την άσπρη πουλάδα μου κι ύπνο δεν είδα απόψε!» Κι όπως είχε μείνει καταπώς είπε όλη την νύχτα ξάγρυπνη , χασμουρήθηκε, έγειρε στο πλάι κι αποκοιμήθηκε…»
Έτσι λοιπόν , «όση η δρασκελιά μας κι ο κύκλος μας». Γι’ αυτό αν τύχει και κανένας άνθρωπος περάσει, έστω και λιγάκι, αυτόν τον ατομικό του κύκλο μας κάνει τόση εντύπωση… Όσο για αυτούς που ξεμακραίνουν πολύ από τα όριά τους, ε, ξεχωρίζουν από μακριά, σαν χρωματιστά λουλούδια που ξεπετάγονται από τη χλόη! Ψηλά και μοναχικά, τα θαυμάζουμε, μα δεν κάνουμε ένα βήμα να βγούμε λίγο από τη βολή μας κι εμείς, να προσπαθήσουμε έστω και λίγο να τα φτάσουμε!
Σας εύχομαι μια υπέροχη εβδομάδα και… να θυμάστε πού και πού να βγαίνετε από τον κύκλο σας και να κοιτάτε και λίγο παραέξω, πέρα από την προσωπική ευχαρίστησή σας και τα καθημερινά σας προβλήματα… αυτή ίσως είναι η Ανθρωπιά…
Καλές διακοπές σε όλους!
