Τι ευτυχία, όταν η ματία μας ενώνει θάλασσες ταραγμένες όπως τα κορμιά μας. Πόσο φοβάμαι. την ευτυχία, όταν ο πόνος γίνετε χαρά, η χαρά λύπη. Τι ευτυχία όταν τα χείλη μου αγγίξανε τα χείλη σου, βαθιές σπηλιές, καταρράκτες με ορμή, και ένα ρίγος που διαπερνά το κορμί μας. Πόσο φοβάμαι. την ευτυχία, όταν ο πόνος γίνεται χαρά, η χαρά αγάπη. Τι ευτυχία όταν τα γυμνά κορμιά μας ενώνονται, γίνονται ένα, ποτάμια ο ιδρώτας μας , μια ταραχή στο στομάχι , και δυνατοί χτύποι στην καρδιά. Πόσο φοβάμαι. την ευτυχία όταν ο φόβος γίνεται χαρά η χαρά αγωνία . Πόσο Φοβάμαι. Την Ευτυχία.