Απόψε δεν μπορώ να κοιμηθώ…

Πολλές σκέψεις έρπουν στο μυαλό μου… Βρίσκομαι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας…

Σαν χαμένη ταυτότητα, αναρωτιέμαι «ποια είμαι εγώ;».

Με γνώρισα, άραγε, ποτέ μου; Όλα όσα έγιναν και έκανα, ήμουνα εγώ;

Σαν ταινία, τώρα, περνάει όλη μου η ζωή. Ποιος με οδήγησε να κάνω εκείνο ή το άλλο; Η καρδιά μου ή η λογική μου;

Τόσα γεγονότα που συνέβησαν, εγώ τα δημιούργησα, ήμουν, όμως, πραγματικά εγώ; Με έχω γνωρίσει;

Όσοι πέρασαν από την ζωή μου, με έχουν, όντως, γνωρίσει;

Πολλές οι μάσκες, πνίγουν το δωμάτιο.

Πολλά τα χρόνια που τις φόραγα. Έχασα τον εαυτό μου μέσα τους.

Χαμένη μέσα σε όλα αυτά, πια, σκαλώνει το μυαλό μου…

Τελικά, ποια είμαι;

Όσα ήθελα, τα κατάφερα;

Όσα πόθησα, τα έζησα;

Όσοι με αγάπησαν, τους αγάπησα;

Όσοι μου χαμογέλασαν, τους χαμογέλασα από καρδιάς;

Όταν μου ζήτησαν, έδωσα;

Όταν πήρα, είπα ευχαριστώ;

Δίπλα σε αυτούς που πόνεσα, στάθηκα;

Πόσο αληθινό είναι αυτό το παραμύθι που λέγεται ζωή…

Και γω μέσα σε αυτό το παραμύθι, ποια ήμουν άραγε;

Λεμονιά Μουλά