Μιας και οδεύουμε εν τάχει στην τελική ευθεία για τις δημοτικές και ευρωπαϊκές εκλογές, σήμερα στην «ΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΣΚΕΨΗ» δεν θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποιο απόσπασμα από βιβλίο όπως κάνω συνήθως αλλά μια ιστορία, την ιστορία του Ρωμαίου πατρικίου Κιγκινάτου την οποία αξίζει τον κόπο να διαβάσουμε όλοι μας και να προβληματιστούμε ενόψει της προσέλευσής μας στην κάλπη.
Ο Κιγκινατος λοιπόν ήταν πατρίκιος και διορίστηκε ύπατος το 460 π.Χ., εξαιτίας της οξυμένης διαμάχης μεταξύ πατρικίων και πληβείων. Με τον τρόπο του, κατόρθωσε να συμφιλιώσει τις δύο μερίδες, και τελειώνοντας η θητεία του αρνήθηκε να ξαναβάλει υποψηφιότητα για την υπατεία, επειδή πίστευε πως είναι άδικο να κρατάς την εξουσία παραπάνω από όσο είναι η θητεία του αξιώματος.
Ο Κιγκινάτος ήταν τόσο δίκαιος που ενώ μπορούσε, όσο ήταν στην εξουσία, να την χρησιμοποιήσει για προσωπικό όφελος, αρνήθηκε να ανακαλέσει από την εξορία τον γιό του Καίσωνα, που τον είχε εξορίσει η προηγούμενη αρχή. Μάλιστα στον Καίσωνα είχε επιβληθεί μεγάλο χρηματικό πρόστιμο, το οποίο για να το πληρώσει ο Κιγκινάτος πούλησε σχεδόν όλα τα χωράφια του, εκτός από ένα μικρό και έμεινε φτωχός σ’ όλη του τη ζωή.
Σε εκείνο το μικρό χωράφι, πέρα από τον Τίβερη, αποσύρθηκε μετά το τέλος της θητείας του στην υπατεία και ασχολήθηκε με την καλλιέργειά του.
Το 458 π.Χ. η ρωμαϊκή δημοκρατία βρέθηκε σε μεγάλο κίνδυνο. Οι Αίκουοι πολιόρκησαν το στρατόπεδο του ύπατου Μινούκιου στο Λάτιο και φαινόταν ότι είχαν πολλές πιθανότητες να νικήσουν. Η Σύγκλητος λοιπόν αποφάσισε να ανακηρύξει τον Κιγκινάτο δικτάτορα για 6 μήνες έτσι ώστε να αποκρούσει τους εχθρούς.
Εν σώματι οι συγκλητικοί, φορώντας τις τηβέννους τους, πήγαν στον Κιγκινάτο να του αναγγείλουν ότι ανακηρύχθηκε δικτάτορας (το αξίωμα του δικτάτορα ήταν ένα έκτακτο αξίωμα που έδινε για έξι μήνες την απόλυτη εξουσία να δράσει για να αντιμετωπίσει την κατάσταση που απειλούσε τη Ρώμη). Τον βρήκαν στο κτήμα του, και όργωνε το χωράφι του. Ο Κιγκινάτος τους δέχτηκε όπως άρμοζε στο αξίωμα τους, και τους παρακάλεσε να περιμένουν λίγο μέχρι να πάει να φορέσει την τήβεννο του και μετά να μιλήσουν για τα κρατικά ζητήματα.
Δέχτηκε την απόφαση της Συγκλήτου και την άλλη μέρα ξεκίνησε να πολεμήσει. Ως αρχηγός του πεζικού, και όχι του ιππικού όπως συνηθιζόταν για τους Ρωμαίους αριστοκράτες, έκανε μία κεραυνοβόλα εκστρατεία και κατάφερε μια μεγαλειώδη νίκη, μέσα σε δεκαέξι μέρες μετά την αναγόρευση του σε δικτάτορα. Η επιτυχία του Κιγκινάτου ήταν μεγαλειώδης. Επέστρεψε στη Ρώμη και προς μεγάλη έκπληξη της ρωμαϊκής αριστοκρατίας, παρέδωσε την εξουσία άμεσα πίσω στην Σύγκλητο. Παρά το ότι μπορούσε να μείνει στο αξίωμα του δικτάτορα για ακόμη 5,5 μήνες και παρά την ευρεία λαϊκή αποδοχή και θαυμασμό που του έφερε η νίκη του, ο ίδιος επέλεξε να αποσυρθεί στα φτωχά κτήματα του, πιστός στο κάλεσμα της πατρίδας, αλλά όχι της εξουσίας. Επέστρεψε λοιπόν στην αγροτική ζωή σαν να μην είχε συμβεί τίποτε, σα να μην είχε συγκεντρώσει προ ολίγου την πιο μεγάλη δύναμη στα χέρια του.
Για την τιμιότητά του και τον πατριωτισμό του, για την ολιγάρκεια και την αδέκαστη προσωπικότητά του, ο Κιγκινάτος αποτέλεσε παράδειγμα σε όλη την υφήλιο και σήμερα φέρουν το όνομά του τιμητικά τρεις πόλεις στον κόσμο, η πόλη Cincinnato στη Lazio της Ιταλίας, η πόλη Cincinnatus στην Νέα Υόρκη και η πόλη Cincinnati στην πολιτεία του Ohio.
Την καλημέρα μου σε όλους σας!
