Στες Σκάλες

Την άτιμη την σκάλα σαν κατέβαινα,

από την πόρτα έμπαινες, και μια στιγμή

είδα το άγνωστό σου πρόσωπο και με είδες.

Έπειτα κρύφθηκα να μη με ξαναδείς, και συ

πέρασες γρήγορα το πρόσωπό σου κρύβοντας,

και χώθηκες στο άτιμο το σπίτι μέσα

όπου την ηδονή δεν θά ’βρες, καθώς δεν την βρήκα.

Κι όμως τον έρωτα που ήθελες τον είχα να σ’ τον δώσω

· τον έρωτα που ήθελα — τα μάτια σου με το ’παν

τα κουρασμένα καί ύποπτα — είχες να με τον δώσεις.

Τα σώματά μας αισθανθήκαν και γυρεύονταν·

το αίμα και το δέρμα μας ενόησαν.

Aλλά κρυφθήκαμε κ’ οι δυο μας ταραγμένοι.

K. Π. Καβάφης

(Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993)