Χίλιοι καημοί και ένας φωνάζει

θεοί της γης

που χάνονται στις μεγάλες αρτηρίες,

ντέφια και κόρνες του δικαίου η πραμάτεια.

Και περιμένω το απίθανο

και περιμένω την φθορά,

εγώ εντός μου και μαζί σας

μέσα στον κάδο κρυμμένη μου ψυχή.

Το μαχαίρι στο κόκαλο

να βάλεις προσπαθείς,

σε ασπόνδυλα σκουλήκια

πολιτικών ανδρών.

Τα κρύσταλλα λαβώσανε

τα χεριά των αγγέλων,

και ούτε ένα δένδρο έμεινε

καρπός της ηθικής.

Τα ρόδα μείνανε πεταμένα,

συνθήματα και χημικά

στον δρόμο μπερδεμένα,

και η βιτρίνα έσπασε

σε μια φωνή παράξενης σιωπής.

Ο θάνατος το φως που θα γεννήσει

αγώνα δίκαιο ψυχή μου θλιβερή,

στο μέτωπο το αίμα μας στα χείλη η ζωή,

στην νεραντζιά ο γρύλος, το σύνθημα χαλά.

Πανό βρεγμένα από ιδρώτα

χιλιάδων χέρια πεινασμένων πολιτών,

γλυκεία είναι η θλίψη στο τέλος της πορείας

κομμένη η ανάσας μας σε όνειρο γλυκό.