Έβαλες πάλι τα καλά και κόβεις

βόλτες στα στενά,

άφησες το μαύρο σου μαλλί πάνω

στους άσπρους ωμούς.

Χορεύεις βαλσάκια στο μάρμαρο

με το κορμί στιλέτο ,

η άνοιξη αυτή είναι δύσκολη

τα όνειρα μας σκοτώνει .

Μια βαρκούλα ήθελα λευκή

με εσένα στην πρυμάτσα,

ένα ταξίδι ήσυχο στο νησί

χωρίς τον ήλιο κόντρα.

Σαν άνθισε στον κήπο η κεράσια

επίστεψα στο θαύμα,

δυο καράβια με άλμπουρα

δεμένα στο φεγγάρι.

Μονάχοι τώρα στα πλακόστρωτα

πολέμους ξεκινάμε,

να ανθίσει ο κρυφός ο έρωτας

να ενώσει τα κορμιά μας.