Eκείνο το κρυστάλλινο που στέκεται στο ένα του πόδι.

Ο διαφανής μάρτυρας των βραδινών μας συναντήσεων.

Φιλοξένησε το κόκκινο κρασί κι έτσι άλλαξε χρώμα το ποτήρι.

Έγινε κόκκινο.

Το κόκκινο του πάθους, το κόκκινο του έρωτα, το κόκκινο της καρδιάς.

Και ακούμπησε τα χείλη μου και μετά τα δικά σου.

Και έπειτα σιωπηλό και κόκκινο από ντροπή τώρα πια κρυφοκοίταζε τα φιλιά μας.