Ακόμη και η ονομασία της, σύμφωνα με τον αρχαίο λεξικογράφο Στέφανο, παραπέμπει στην έννοια της θεραπείας των ανθρώπινων γεννητικών οργάνων (αιδοίον και αιδοία = γεννητικά όργανα) + (άψω εκ του άπτομαι = θεραπεύω δια του αγγίγματος).
Οι θερμοπηγές της Αιδηψού, αν και γνωστές από τη μυθολογία και την προϊστορική εποχή, αξιοποιήθηκαν κατά εποχή της Ρωμαιοκρατίας και μάλιστα κατά τρόπο που κατέστησαν την Αιδηψό τον αρχαιότερο τουριστικό προορισμό της Ευρώπης. «Κοινόν οικητήριον αποδέδεικται των Ελλήνων» μας γράφει ο Πλούταρχος μεταξύ των πολλών που έχει γράψει για την τεράστια ακμή της Λουτρόπολης κατά το διάστημα από το 200 π.Χ. μέχρι και το 300 μ.Χ. τουλάχιστον.
Από την εποχή αυτή και λόγω ταύτισης της Αιδηψού με τον ρωμαϊκό τρόπο ζωής, επήλθε σταδιακή παρακμή, που κατέληξε μετά το 1213 σε πλήρη αφανισμό της λαμπρής Λουτρόπολης.
Η νέα και ραγδαία ανάπτυξη της Λουτρόπολης, ξεκίνησε από τις αρχές του εικοστού αιώνα με πολύ ευοίωνες αρχικά προοπτικές για την Βόρεια Εύβοια, λόγω της ποιότητας των θερμοπηγών και του μοναδικού φυσικού περιβάλλοντος της Αιδηψού. Διάφορες συγκυρίες όμως φρέναραν αργότερα τους ρυθμούς ανάπτυξης, επιτρέποντας σε ευρωπαϊκές λουτροπόλεις υποδεέστερης αξίας της Αιδηψού να απολαμβάνουν σήμερα οικονομικά οφέλη μεγαλύτερα της ποιοτικότερης, αρχαιότερης και ομορφότερης λουτρόπολης της Ευρώπης.
Αλέξανδρος Καλέμης