Βρέχει, φύτευσα άσπρα

κρίνα στην θάλασσα μου,

και τώρα καρτερώ να περπατήσουμε

οι δυο μας στα μπλε μονοπάτια της.

Nα τρέξουμε, να τραγουδήσουμε,

να χορέψουμε,

μέχρι να σταματήσει η βροχή

και να βγει το ουράνιο τόξο.

Να περάσουμε από κάτω να κάνουμε

μια ευχή όπως τότε που ήμασταν παιδιά,

το γήρας μαζί να μας βρει καρδιά μου.

Έλα, φύτευσα άσπρα κρίνα

στην θάλασσα μου και σε καρτερώ,

μαζί να δούμε τις ομορφιές του κόσμου

σε καρτερώ στους μπλε δρόμους μου,

που για μας τους έστρωσα.

Έλα σε καρτερώ όπως,

όπως ο ναυαγός την γοργόνα,

ο πνιγμένος το φιλί.

Βρέχει μάζεψα κρίνα τα όνειρα μου

δώρο στον χρόνο της προσμονής.