Την ζωή μου την μοιράζαμε

στου αλκοόλ την ευτυχία,

και τον πόνο μου

ξεχνώ σε ένα αργό

μουρμούρικο σκοπό.

Πως μπερδεύτηκε

ο κόσμος, πως μου έγινε η ζωή,

μες στο καπηλειό να λιώνω,

για μια άπιστη μικρή.

Την μορφή της τώρα ψάχνω

μες το άχαρο γυαλί ,

και όλο θυμωμένος

είμαι γιατί την αγαπώ πολύ

. Πως την θλίψη, πως τον πόνο,

πως την μοναξιά του ο καθένας,

μονός την περνά βρε σε τούτη την ζωή.

Και οι λίγοι φίλοι ακόμα

ερωτιάρη με φωνάζουν

και αλκοολικό,

μα δεν μπορούν να ξέρουν

της αγάπη τον καημό.

Πως μπερδεύτηκε ο κόσμος,

πως μου έγινε η ζωή,

μες στο καπηλειό να λιώνω

για μια άπιστη μικρή.