Άγκυρα θα ρίξω στην καρδιά σου

την νύχτα να στολίζομαι στα μάτια σου,

αυτά που μετράνε τα αστέρια και γίνονται ευχές

και ο σταυρός του Νότου να σημαδεύει τα φρύδια σου.

Στα αλώνια ξανεμίζει η ψυχή μου,

εκεί στο σφύριγμα των αέρηδων πάλλεται η καρδιά μου,

στο ροδόχρωμο ηλιοβασίλεμα

και στην μπλε πτώση του μισοφέγγαρου.

Κορίτσι που με σκίζεις τα στήθη

μες στους ανεμοστρόβιλους των πόθων μου,

για σένα χαρά και λύπη έχω στην ψυχή μου

και με συνοδεία τα μάτια σου ξεχνώ τους φόβους μου.

Ακατάπαυτα τα μηνύματα της καρδιά μου

όταν στο γιαλό κάτω από το ασυννέφιαστο

στερέωμα, σου κλέβω το φιλί,

τότε ούτε φόβος, ούτε θάνατος υπάρχει γιατί είσαι εσύ,

και ο ήχος της καρδιάς μου ξυπνά τους γλάρους της ψυχής μου.

Πόσους εσπερινούς στο λιμάνι της αγκαλιά σου λαχταρώ

και ας γίνω κύκνος και ας χαθώ στα όνειρα μου,

δεσμώτης θα μείνω του μικρού λιμανιού σου

και της θάλασσας μου.