Στο Άγιο Λαυρέντιο μέσα στο μπαϊράκι,

στην κάρα είχα το κρασί στον δίσκο την ψυχή μου.

Οι ρεματιές με πήρανε οι ρεματιές με πάνε

πνεύμα θόλο, βλέμμα νεκρό , σοκάκι δεν αφήνει.

Μαζί με τους Βενεδικτίνους Αμαλφινούς

μοναχούς να τρώω να κρασοπίνω

και με τον Αλέξιο Κομνηνό αργό χορό Βυζαντινό, να ρίχνω .

Ψυχή και πνεύμα κράτα δυνατά, βρήκα τον Κασσαβέτη,

υγρή την πένα του κρατά, προκήρυξη καινούργια,

φιρμάνι απελευθέρωσης, για όλη την πατρίδα.

Στον Άγιο Λαυρέντιο μέσα στο μπαϊράκι

στην κάρα είχα το κρασί στον δίσκο την ψυχή μου.

Όλους τους έβαλα να πιουν, όλους να ομολογήσουν,

για την πατρίδα μου ξανά ν’αθρούν να πολεμήσουν.