Τούτη την στιγμή

που όλα τα φώτα είναι κλειστά

και ο σπιούνος έχει λαγιάσει,

έλα σαν θαύμα να επουλωθεί το τραύμα.

Γίνε φωτιά ,άνεμος ,σπόρος

γίνε λάμψη των ματιών μας,

όλοι να μάθουν τον ερχομό σου

αλλά μην σταθείς σαν αδύναμος θυρωρός

στο κάλεσμα του κόσμου.

Έλα σαν μύθος που χρόνια

τον έκλωθαν οι γονείς μας,

το ίδιο πια μας κάνει

μια ανάσα για ένα πέρασμα ζητάμε.

Και έτσι και αλλιώς θα έρθεις

γιατί όχι αυτήν την στιγμή,

και αν δεν έρθεις εμείς θα πούμε ότι είσαι εδω

και θα βγούμε στους δρόμους.

Και ότι μείνει από το πέρασμα

πόνος ,καημός, αίμα και χαρά,

πέρνα μόνος σου πια στο κλείσιμο της αυλαίας.

και μάζεψε τα λάφυρα την δόξα τις δάφνες.

Και στολίσου με τιμές

για να σε μνημονεύουν οι νέοι,

και έτσι και αλλιώς την ιστορία

την γράφουν οι αβασάνιστοι.

Μα έλα τώρα

δίπλα στην ορμή των νέων

σαν ασπίδα τους,

στην τρέλα των φασιστών

που με μίσος στέλνουν οι εξουσίες

για να αλυσοδέσουν το μυαλό τους.

Τώρα που εξαθλιώνουν τα κορμιά των νέων,

που το ρόπαλο έγινε εγκέφαλος

και λόγος της εξουσίας,

τώρα που η δημοκρατία βιάζετε στους δρόμους.

Αν φοβηθείς και δεν έρθεις

εμείς θα πούμε ότι είσαι εδώ,

και θα σε αφήσουμε στον ρόλο που αγαπάς

θεραπευτής της άρρωστης και σάπιας εξουσίας.